महाभारत 7.124 (श्लोक 1)

महाभारत

←द्रोण पर्व→

←अध्याय 124→

[mh-7-124] • 33 श्लोकाः

संजय उवाच। ततो राजानम् अभ्येत्य धर्मराजं युधिष्ठिरम्। चचक्षे संप्रहृष्टात्मा हतं पार्थेन सैन्धवम्। दिष्ट्या वर्धसि राजेन्द्र हतशत्रुर् नरोत्तम। दिष्ट्या निस्तीर्णवांश् चैव प्रतिज्ञाम् अनुजस् तव। स त्व् एवम् उक्तः कृष्णेन हृष्टः परपुरंजयः। ततो युधिष्ठिरो राजा रथाद् आप्लुत्य भारत। पर्यष्वजत् तदा कृष्णाव् आनन्दाश्रुपरिप्लुतः। अवतीर्य रथाद् राजा पर्यष्वजत केशवम्। संप्रहृष्टमना राजन् धर्मराजो युधिष्ठिरः।

saṃjaya uvāca. tato rājānam abhyetya dharmarājaṃ yudhiṣṭhiram. cacakṣe saṃprahṛṣṭātmā hataṃ pārthena saindhavam. diṣṭyā vardhasi rājendra hataśatrur narottama. diṣṭyā nistīrṇavāṃś caiva pratijñām anujas tava. sa tv evam uktaḥ kṛṣṇena hṛṣṭaḥ parapuraṃjayaḥ. tato yudhiṣṭhiro rājā rathād āplutya bhārata. paryaṣvajat tadā kṛṣṇāv ānandāśrupariplutaḥ. avatīrya rathād rājā paryaṣvajata keśavam. saṃprahṛṣṭamanā rājan dharmarājo yudhiṣṭhiraḥ.

प्रमृज्य वदनं शुभ्रं पुण्डरीकसमप्रभम्। अब्रवीद् वासुदेवं च पाण्डवं च धनंजयम्।

pramṛjya vadanaṃ śubhraṃ puṇḍarīkasamaprabham. abravīd vāsudevaṃ ca pāṇḍavaṃ ca dhanaṃjayam.

दिष्ट्या पश्यामि संग्रामे तीर्णभारौ महारथौ। दिष्ट्या च निहतः पापः सैन्धवः पुरुषाधमः।

diṣṭyā paśyāmi saṃgrāme tīrṇabhārau mahārathau. diṣṭyā ca nihataḥ pāpaḥ saindhavaḥ puruṣādhamaḥ.

कृष्ण दिष्ट्या मम प्रीतिर् महती प्रतिपादिता। दिष्ट्या शत्रुगणाश् चैव निमग्नाः शोकसागरे।

kṛṣṇa diṣṭyā mama prītir mahatī pratipāditā. diṣṭyā śatrugaṇāś caiva nimagnāḥ śokasāgare.

न तेषां दुष्करं किं चित् त्रिषु लोकेषु विद्यते। सर्वलोकगुरुर् येषां त्वं नाथो मधुसूदन।

na teṣāṃ duṣkaraṃ kiṃ cit triṣu lokeṣu vidyate. sarvalokagurur yeṣāṃ tvaṃ nātho madhusūdana.

तव प्रसादाद् गोविन्द वयं जेष्यामहे रिपून्। यथा पूर्वं प्रसादात् ते दानवान् पाकशासनः।

tava prasādād govinda vayaṃ jeṣyāmahe ripūn. yathā pūrvaṃ prasādāt te dānavān pākaśāsanaḥ.

पृथिवीविजयो वापि त्रैलोक्यविजयो ऽपि वा। ध्रुवो हि तेषां वार्ष्णेय येषां तुष्टो ऽसि माधव। त्वत्प्रसादाद् धृषीकेश राज्यं प्राप्स्यामि चोत्तमम्।

pṛthivīvijayo vāpi trailokyavijayo 'pi vā. dhruvo hi teṣāṃ vārṣṇeya yeṣāṃ tuṣṭo 'si mādhava. tvatprasādād dhṛṣīkeśa rājyaṃ prāpsyāmi cottamam.

न तेषां विद्यते पापं संग्रामे वा पराजयः। त्रिदशेश्वरनाथस् त्वं येषां तुष्टो ऽसि माधव।

na teṣāṃ vidyate pāpaṃ saṃgrāme vā parājayaḥ. tridaśeśvaranāthas tvaṃ yeṣāṃ tuṣṭo 'si mādhava.

त्वत्प्रसादाद् धृषीकेश शक्रः सुरगणेश्वरः। त्रैलोक्यविजयं श्रीमान् प्राप्तवान् रणमूर्धनि।

tvatprasādād dhṛṣīkeśa śakraḥ suragaṇeśvaraḥ. trailokyavijayaṃ śrīmān prāptavān raṇamūrdhani.

तव चैव प्रसादेन त्रिदशास् त्रिदशेश्वर। अमरत्वं गताः कृष्ण लोकांश् चाश्नुवते ऽक्षयान्।

tava caiva prasādena tridaśās tridaśeśvara. amaratvaṃ gatāḥ kṛṣṇa lokāṃś cāśnuvate 'kṣayān.

त्वत्प्रसादसमुत्थेन विक्रमेणारिसूदन। सुरेशत्वं गतः शक्रो हत्वा दैत्यान् सहस्रशः।

tvatprasādasamutthena vikrameṇārisūdana. sureśatvaṃ gataḥ śakro hatvā daityān sahasraśaḥ.

त्वत्प्रसादाद् धृषीकेश जगत् स्थावरजङ्गमम्। स्ववर्त्मनि स्थितं वीर जपहोमेषु वर्तते।

tvatprasādād dhṛṣīkeśa jagat sthāvarajaṅgamam. svavartmani sthitaṃ vīra japahomeṣu vartate.

एकार्णवम् इदं पूर्वं सर्वम् आसीत् तमोमयम्। त्वत्प्रसादात् प्रकाशत्वं जगत् प्राप्तं नरोत्तम।

ekārṇavam idaṃ pūrvaṃ sarvam āsīt tamomayam. tvatprasādāt prakāśatvaṃ jagat prāptaṃ narottama.

स्रष्टारं सर्वलोकानां परमात्मानम् अच्युतम्। ये प्रपन्ना हृषीकेशं न ते मुह्यन्ति कर्हि चित्। पुराणं परमं देवं देवदेवं सनातनम्। ये प्रपन्नाः सुरगुरुं न ते मुह्यन्ति कर्हि चित्।

sraṣṭāraṃ sarvalokānāṃ paramātmānam acyutam. ye prapannā hṛṣīkeśaṃ na te muhyanti karhi cit. purāṇaṃ paramaṃ devaṃ devadevaṃ sanātanam. ye prapannāḥ suraguruṃ na te muhyanti karhi cit.

अनादिनिधनं देवं लोककर्तारम् अव्ययम्। त्वां भक्ता ये हृषीकेश दुर्गाण्य् अतितरन्ति ते।

anādinidhanaṃ devaṃ lokakartāram avyayam. tvāṃ bhaktā ye hṛṣīkeśa durgāṇy atitaranti te.

परं पुराणं पुरुषं पुराणानां परं च यत्। प्रपद्यतस् तं परमं परा भूतिर् विधीयते। गोप्तारं सर्वलोकानां यत् तद् ब्रह्म सनातनम्। लोकादिं विश्वकर्माणम् अक्षयक्षरम् अक्षरम्। मनसः परमां योनिं खं वायुर् ज्योतिषां निधिम्।

paraṃ purāṇaṃ puruṣaṃ purāṇānāṃ paraṃ ca yat. prapadyatas taṃ paramaṃ parā bhūtir vidhīyate. goptāraṃ sarvalokānāṃ yat tad brahma sanātanam. lokādiṃ viśvakarmāṇam akṣayakṣaram akṣaram. manasaḥ paramāṃ yoniṃ khaṃ vāyur jyotiṣāṃ nidhim.

यो ऽगात चतुरो वेदान् यश् च वेदेषु गीयते। तं प्रपद्य महात्मानं भूतिम् आप्नोत्य् अनुत्तमाम्। स्रष्टारं सर्ववर्णानां भुवश् च प्रकृतिं पराम्। योगानां च परं ब्रह्म दीप्तं ब्रह्मविदां निधिम्। चराचरस्य स्रष्टारं प्रतिहर्तारम् एव च। त्वाम् अजं कारणात्मानं प्रपद्ये पाण्डवप्रियम्। परमेश परेशेश तिर्यग् ईश नरेश्वर। सर्वेश्वरेश्वरेशेश नमस् ते पुरुषोत्तम। त्वम् ईशेशेश्वरेशान प्रभो वर्धस्व माधव। प्रभवाप्यय सर्वस्य सर्वात्मन् पृथुलोचन।

yo 'gāta caturo vedān yaś ca vedeṣu gīyate. taṃ prapadya mahātmānaṃ bhūtim āpnoty anuttamām. sraṣṭāraṃ sarvavarṇānāṃ bhuvaś ca prakṛtiṃ parām. yogānāṃ ca paraṃ brahma dīptaṃ brahmavidāṃ nidhim. carācarasya sraṣṭāraṃ pratihartāram eva ca. tvām ajaṃ kāraṇātmānaṃ prapadye pāṇḍavapriyam. parameśa pareśeśa tiryag īśa nareśvara. sarveśvareśvareśeśa namas te puruṣottama. tvam īśeśeśvareśāna prabho vardhasva mādhava. prabhavāpyaya sarvasya sarvātman pṛthulocana.

धनंजयसखा यश् च धनंजयहितश् च यः। तं धनंजयगोप्तारं प्रपद्य सुखम् एधते। संहृष्टेन्द्रियचित्तात्मा नाशकद् वक्तुम् ओजसा। मुहूर्तम् इव हर्षेण तूष्णीं भूत्वा महामतिः। ततो हर्षान्वितो राजा हर्षाश्रुप्लुतलोचनः। उवाच परमप्रीतः सगद्गदम् इदं वचः। प्रियम् एतद् उपश्रुत्य त्वत्तः पुष्करलोचन। नान्तं गच्छामि हर्षस्य तितीर्षुर् उदधेर् इव। अत्यद्भुतम् इदं कृष्ण कृतं पार्थेन धीमता। त्वया गुप्तेन गोविन्द घ्नता पापं जयद्रथम्। किं तु नात्यद्भुतं तेषां येषां नस् त्वं समाश्रयः। स्थितः सर्वात्मना नित्यं प्रियेषु च हितेषु च। त्वं चैवास्माभिर् आश्रित्य कृतः शस्त्रसमुद्यमः। सुरैर् इवासुरवधे शक्रं शक्रानुजाहवे। असंभाव्यम् इदं कर्म देवैर् अपि जनार्दन। त्वद्बुद्धिबलवीर्येण कृतवान् एष फल्गुनः। बाल्यात् प्रभृति ते कृष्ण कर्माणि श्रुतवान् अहम्। अमानुषाणि दिव्यानि महान्ति च बहूनि च। यदैवानुगृहीताः स्म त्वया स्नेहानुरागतः। तदैवाज्ञासिषं शत्रून् हतान् प्राप्तां च मेदिनीम्। मार्कण्डेयः पुराणर्षिश् चरितज्ञस् तवानघ। माहात्म्यम् अनुभावं च पुरा कीर्तितवान् मुनिः। असितो देवलश् चैव नारदश् च महातपाः। पितामहश् च मे व्यासस् त्वाम् आहुर् विधिम् उत्तमम्। त्वं तेजस् त्वं परं ब्रह्म त्वं सत्यं त्वं महत् तपः। त्वं श्रेयस् त्वं यशश् चाग्र्यं कारणं जगतस् तथा। त्वया सृष्टम् इदं सर्वं जगत् स्थावरजङ्गमम्। प्रलये समनुप्राप्ते त्वां वै निविशते पुनः। अनादिनिधनं देवं विश्वम् ईशं प्रजापतिम्। धातारम् अजम् अव्यक्तम् आहुर् वेदविदो जनाः। भूतात्मानं महात्मानम् अनन्तं विश्वतोमुखम्। अपि देवा न जानन्ति गुह्यम् आद्यं जगत्पतिम्। नारायणं परं देवं परमात्मानम् अईश्वरम्। ज्ञानयोनिं हरिं विष्णुं मुमुक्षूणां परायणम्। परं पुराणं पुरुषं पुराणानां परं च यत्। एवमादिगुणानां ते कर्मणां दिवि चेह च। अतीतभूतभव्यानां संख्यातात्र न विद्यते। सर्वतो रक्षणीयाः स्म सशक्राणां दिवौकसाम्। यैस् त्वं सर्वगुणोपेतः सुहृन् न उपपादितः। इत्य् एवं धर्मराजेन हरिर् उक्तो महायशाः। अनुरूपम् इदं वाक्यं प्रत्युवाच जनार्दनः। भवतस् तपसोग्रेण धर्मेण परमेण च। साधुत्वाद् आर्जवाच् चैव हतः पापो जयद्रथः। अयं च पुरुषव्याघ्र त्वदनुध्यानबृंहितः। हत्वा योधसहस्राणि न्यहञ् जिष्णुर् जयद्रथम्। कृतित्वे बाहुवीर्ये च तथैवासंभ्रमे ऽपि च। शीघ्रतामोघवेधित्वे नास्ति पार्थसमः क्व चित्। तद् अयं भरतश्रेष्ठ भ्राता ते पाण्डवार्जुनः। सैन्यक्षयं रणे कृत्वा सिन्धुराजशिरो ऽहरत्। ततो धर्मसुतो जिष्णुं परिष्वज्य विशां पते। प्रमृज्य वदनं चास्य पर्याश्वासयत प्रभुः। अतीव सुमहत् कर्म कृतवान् असि फल्गुन। असह्यं चाविषह्यं च देवैर् अपि सवासवैः। दिष्ट्या निस्तीर्णभारो ऽसि हतारिश् चासि शत्रुहन्। दिष्ट्या सत्या प्रतिज्ञेयं कृता हत्वा जयद्रथम्। एवम् उक्त्वा गुडाकेशं धर्मराजो महायशाः। पस्पर्श पुण्यगन्धेन पृष्ठे हस्तेन पार्थिवः।

dhanaṃjayasakhā yaś ca dhanaṃjayahitaś ca yaḥ. taṃ dhanaṃjayagoptāraṃ prapadya sukham edhate. saṃhṛṣṭendriyacittātmā nāśakad vaktum ojasā. muhūrtam iva harṣeṇa tūṣṇīṃ bhūtvā mahāmatiḥ. tato harṣānvito rājā harṣāśruplutalocanaḥ. uvāca paramaprītaḥ sagadgadam idaṃ vacaḥ. priyam etad upaśrutya tvattaḥ puṣkaralocana. nāntaṃ gacchāmi harṣasya titīrṣur udadher iva. atyadbhutam idaṃ kṛṣṇa kṛtaṃ pārthena dhīmatā. tvayā guptena govinda ghnatā pāpaṃ jayadratham. kiṃ tu nātyadbhutaṃ teṣāṃ yeṣāṃ nas tvaṃ samāśrayaḥ. sthitaḥ sarvātmanā nityaṃ priyeṣu ca hiteṣu ca. tvaṃ caivāsmābhir āśritya kṛtaḥ śastrasamudyamaḥ. surair ivāsuravadhe śakraṃ śakrānujāhave. asaṃbhāvyam idaṃ karma devair api janārdana. tvadbuddhibalavīryeṇa kṛtavān eṣa phalgunaḥ. bālyāt prabhṛti te kṛṣṇa karmāṇi śrutavān aham. amānuṣāṇi divyāni mahānti ca bahūni ca. yadaivānugṛhītāḥ sma tvayā snehānurāgataḥ. tadaivājñāsiṣaṃ śatrūn hatān prāptāṃ ca medinīm. mārkaṇḍeyaḥ purāṇarṣiś caritajñas tavānagha. māhātmyam anubhāvaṃ ca purā kīrtitavān muniḥ. asito devalaś caiva nāradaś ca mahātapāḥ. pitāmahaś ca me vyāsas tvām āhur vidhim uttamam. tvaṃ tejas tvaṃ paraṃ brahma tvaṃ satyaṃ tvaṃ mahat tapaḥ. tvaṃ śreyas tvaṃ yaśaś cāgryaṃ kāraṇaṃ jagatas tathā. tvayā sṛṣṭam idaṃ sarvaṃ jagat sthāvarajaṅgamam. pralaye samanuprāpte tvāṃ vai niviśate punaḥ. anādinidhanaṃ devaṃ viśvam īśaṃ prajāpatim. dhātāram ajam avyaktam āhur vedavido janāḥ. bhūtātmānaṃ mahātmānam anantaṃ viśvatomukham. api devā na jānanti guhyam ādyaṃ jagatpatim. nārāyaṇaṃ paraṃ devaṃ paramātmānam aīśvaram. jñānayoniṃ hariṃ viṣṇuṃ mumukṣūṇāṃ parāyaṇam. paraṃ purāṇaṃ puruṣaṃ purāṇānāṃ paraṃ ca yat. evamādiguṇānāṃ te karmaṇāṃ divi ceha ca. atītabhūtabhavyānāṃ saṃkhyātātra na vidyate. sarvato rakṣaṇīyāḥ sma saśakrāṇāṃ divaukasām. yais tvaṃ sarvaguṇopetaḥ suhṛn na upapāditaḥ. ity evaṃ dharmarājena harir ukto mahāyaśāḥ. anurūpam idaṃ vākyaṃ pratyuvāca janārdanaḥ. bhavatas tapasogreṇa dharmeṇa parameṇa ca. sādhutvād ārjavāc caiva hataḥ pāpo jayadrathaḥ. ayaṃ ca puruṣavyāghra tvadanudhyānabṛṃhitaḥ. hatvā yodhasahasrāṇi nyahañ jiṣṇur jayadratham. kṛtitve bāhuvīrye ca tathaivāsaṃbhrame 'pi ca. śīghratāmoghavedhitve nāsti pārthasamaḥ kva cit. tad ayaṃ bharataśreṣṭha bhrātā te pāṇḍavārjunaḥ. sainyakṣayaṃ raṇe kṛtvā sindhurājaśiro 'harat. tato dharmasuto jiṣṇuṃ pariṣvajya viśāṃ pate. pramṛjya vadanaṃ cāsya paryāśvāsayata prabhuḥ. atīva sumahat karma kṛtavān asi phalguna. asahyaṃ cāviṣahyaṃ ca devair api savāsavaiḥ. diṣṭyā nistīrṇabhāro 'si hatāriś cāsi śatruhan. diṣṭyā satyā pratijñeyaṃ kṛtā hatvā jayadratham. evam uktvā guḍākeśaṃ dharmarājo mahāyaśāḥ. pasparśa puṇyagandhena pṛṣṭhe hastena pārthivaḥ.

इत्य् उक्तौ तौ महात्मानाव् उभौ केशवपाण्डवौ। ताव् अब्रूतां तदा हृष्टौ राजानं पृथिवीपतिम्।

ity uktau tau mahātmānāv ubhau keśavapāṇḍavau. tāv abrūtāṃ tadā hṛṣṭau rājānaṃ pṛthivīpatim.

तव कोपाग्निना दग्धः पापो राजा जयद्रथः। उदीर्णं चापि सुमहद् धार्तराष्ट्रबलं रणे।

tava kopāgninā dagdhaḥ pāpo rājā jayadrathaḥ. udīrṇaṃ cāpi sumahad dhārtarāṣṭrabalaṃ raṇe.

हन्यते निहतं चैव विनङ्क्ष्यति च भारत। तव क्रोधहता ह्य् एते कौरवाः शत्रुसूदन।

hanyate nihataṃ caiva vinaṅkṣyati ca bhārata. tava krodhahatā hy ete kauravāḥ śatrusūdana.

त्वां हि चक्षुर्हणं वीरं कोपयित्वा सुयोधनः। समित्रबन्धुः समरे प्राणांस् त्यक्ष्यति दुर्मतिः।

tvāṃ hi cakṣurhaṇaṃ vīraṃ kopayitvā suyodhanaḥ. samitrabandhuḥ samare prāṇāṃs tyakṣyati durmatiḥ.

तव क्रोधहतः पूर्वं देवैर् अपि सुदुर्जयः। शरतल्पगतः शेते भीष्मः कुरुपितामहः।

tava krodhahataḥ pūrvaṃ devair api sudurjayaḥ. śaratalpagataḥ śete bhīṣmaḥ kurupitāmahaḥ.

दुर्लभो हि जयस् तेषां संग्रामे रिपुसूदन। याता मृत्युवशं ते वै येषां क्रुद्धो ऽसि पाण्डव।

durlabho hi jayas teṣāṃ saṃgrāme ripusūdana. yātā mṛtyuvaśaṃ te vai yeṣāṃ kruddho 'si pāṇḍava.

राज्यं प्राणाः प्रियाः पुत्राः सौख्यानि विविधानि च। अचिरात् तस्य नश्यन्ति येषां क्रुद्धो ऽसि मानद।

rājyaṃ prāṇāḥ priyāḥ putrāḥ saukhyāni vividhāni ca. acirāt tasya naśyanti yeṣāṃ kruddho 'si mānada.

विनष्टान् कौरवान् मन्ये सपुत्रपशुबान्धवान्। श्रीभगवान् उवाच। एवम् एतन् महाबाहो विनष्टाः कौरवा मृधे। राजधर्मपरे नित्यं त्वयि क्रुद्धे युधिष्ठिर।

vinaṣṭān kauravān manye saputrapaśubāndhavān. śrībhagavān uvāca. evam etan mahābāho vinaṣṭāḥ kauravā mṛdhe. rājadharmapare nityaṃ tvayi kruddhe yudhiṣṭhira.

ततो भीमो महाबाहुः सात्यकिश् च महारथः। अभिवाद्य गुरुं ज्येष्ठं मार्गणैः क्षतविक्षतौ। स्थिताव् आस्तां महेष्वासौ पाञ्चाल्यैः परिवारितौ।

tato bhīmo mahābāhuḥ sātyakiś ca mahārathaḥ. abhivādya guruṃ jyeṣṭhaṃ mārgaṇaiḥ kṣatavikṣatau. sthitāv āstāṃ maheṣvāsau pāñcālyaiḥ parivāritau.

तौ दृष्ट्व मुदितौ वीरौ प्राञ्जली चाग्रतः स्थितौ। अभ्यनन्दत कौन्तेयस् ताव् उभौ भीमसात्यकी।

tau dṛṣṭva muditau vīrau prāñjalī cāgrataḥ sthitau. abhyanandata kaunteyas tāv ubhau bhīmasātyakī.

दिष्ट्या पश्यामि वां वीरौ विमुक्तौ सैन्यसागरात्। द्रोणग्राहाद् दुराधर्षाद् धार्दिक्यमकरालयात्। दिष्ट्या च निर्जिताः संख्ये पृथिव्यां सर्वपार्थिवाः।

diṣṭyā paśyāmi vāṃ vīrau vimuktau sainyasāgarāt. droṇagrāhād durādharṣād dhārdikyamakarālayāt. diṣṭyā ca nirjitāḥ saṃkhye pṛthivyāṃ sarvapārthivāḥ.

युवां विजयिनौ चापि दिष्ट्या पश्यामि संयुगे। दिष्ट्या द्रोणो जितः संख्ये हार्दिक्यश् च महाबलः। दिष्ट्या विकर्णिभिः कर्णो रणे नीतः पराभवम्। विमुखश् च कृतः शल्यो युवाभ्यां पुरुषर्षभौ। दिष्ट्या युवां कुशलिनौ संग्रामात् पुनर् आगतौ। पश्यामि रथिनां श्रेष्ठाव् उभौ युद्धविशारदौ। मम वाक्यकरौ वीरौ मम गौरवयन्त्रितौ।

yuvāṃ vijayinau cāpi diṣṭyā paśyāmi saṃyuge. diṣṭyā droṇo jitaḥ saṃkhye hārdikyaś ca mahābalaḥ. diṣṭyā vikarṇibhiḥ karṇo raṇe nītaḥ parābhavam. vimukhaś ca kṛtaḥ śalyo yuvābhyāṃ puruṣarṣabhau. diṣṭyā yuvāṃ kuśalinau saṃgrāmāt punar āgatau. paśyāmi rathināṃ śreṣṭhāv ubhau yuddhaviśāradau. mama vākyakarau vīrau mama gauravayantritau.

सैन्यार्णवं समुत्तीर्णौ दिष्ट्या पश्यामि चानघौ। समरश्लाघिनौ वीरौ समरेष्व् अपलायिनौ। मम प्राणसमौ चैव दिष्ट्या पश्यामि वाम् अहम्।

sainyārṇavaṃ samuttīrṇau diṣṭyā paśyāmi cānaghau. samaraślāghinau vīrau samareṣv apalāyinau. mama prāṇasamau caiva diṣṭyā paśyāmi vām aham.

इत्य् उक्त्वा पाण्डवो राजा युयुधानवृकोदरौ। सस्वजे पुरुषव्याघ्रौ हर्षाद् बाष्पं मुमोच ह।

ity uktvā pāṇḍavo rājā yuyudhānavṛkodarau. sasvaje puruṣavyāghrau harṣād bāṣpaṃ mumoca ha.

ततः प्रमुदितं सर्वं बलम् आसीद् विशां पते। पाण्डवानां जयं दृष्ट्वा युद्धाय च मनो दधे।

tataḥ pramuditaṃ sarvaṃ balam āsīd viśāṃ pate. pāṇḍavānāṃ jayaṃ dṛṣṭvā yuddhāya ca mano dadhe.

Project अर्थ (Artha): X, yashbonde.com, LinkedIn. See Sources

Loading adhyay...

Project Home / Contents