महाभारत 5.9 (श्लोक 1) - Project अर्थ (Artha)

Project Home / Contents

महाभारत

←उद्योग पर्व→

←अध्याय 9→

[mh-5-9] • 52 श्लोकाः

युधिष्ठिर उवाच। कथम् इन्द्रेण राजेन्द्र सभार्येण महात्मना। दुःखं प्राप्तं परं घोरम् एतद् इच्छामि वेदितुम्।

yudhiṣṭhira uvāca. katham indreṇa rājendra sabhāryeṇa mahātmanā. duḥkhaṃ prāptaṃ paraṃ ghoram etad icchāmi veditum.

शल्य उवाच। शृणु राजन् पुरा वृत्तम् इतिहासं पुरातनम्। सभार्येण यथा प्राप्तं दुःखम् इन्द्रेण भारत।

śalya uvāca. śṛṇu rājan purā vṛttam itihāsaṃ purātanam. sabhāryeṇa yathā prāptaṃ duḥkham indreṇa bhārata.

त्वष्टा प्रजापतिर् ह्य् आसीद् देवश्रेष्ठो महातपाः। स पुत्रं वै त्रिशिरसम् इन्द्रद्रोहात् किलासृजत्।

tvaṣṭā prajāpatir hy āsīd devaśreṣṭho mahātapāḥ. sa putraṃ vai triśirasam indradrohāt kilāsṛjat.

ऐन्द्रं स प्रार्थयत् स्थानं विश्वरूपो महाद्युतिः। तैस् त्रिभिर् वदनैर् घोरैः सूर्येन्दुज्वलनोपमैः।

aindraṃ sa prārthayat sthānaṃ viśvarūpo mahādyutiḥ. tais tribhir vadanair ghoraiḥ sūryendujvalanopamaiḥ.

वेदान् एकेन सो ऽधीते सुराम् एकेन चापिबत्। एकेन च दिशः सर्वाः पिबन्न् इव निरीक्षते।

vedān ekena so 'dhīte surām ekena cāpibat. ekena ca diśaḥ sarvāḥ pibann iva nirīkṣate.

स तपस्वी मृदुर् दान्तो धर्मे तपसि चोद्यतः। तपो ऽतप्यन् महत् तीव्रं सुदुश्चरम् अरिंदम।

sa tapasvī mṛdur dānto dharme tapasi codyataḥ. tapo 'tapyan mahat tīvraṃ suduścaram ariṃdama.

तस्य दृष्ट्वा तपोवीर्यं सत्त्वं चामिततेजसः। विषादम् अगमच् छक्र इन्द्रो ऽयं मा भवेद् इति।

tasya dṛṣṭvā tapovīryaṃ sattvaṃ cāmitatejasaḥ. viṣādam agamac chakra indro 'yaṃ mā bhaved iti.

कथं सज्जेत भोगेषु न च तप्येन् महत् तपः। विवर्धमानस् त्रिशिराः सर्वं त्रिभुवनं ग्रसेत्।

kathaṃ sajjeta bhogeṣu na ca tapyen mahat tapaḥ. vivardhamānas triśirāḥ sarvaṃ tribhuvanaṃ graset.

इति संचिन्त्य बहुधा बुद्धिमान् भरतर्षभ। आज्ञापयत् सो ऽप्सरसस् त्वष्टृपुत्रप्रलोभने।

iti saṃcintya bahudhā buddhimān bharatarṣabha. ājñāpayat so 'psarasas tvaṣṭṛputrapralobhane.

यथा स सज्जेत् त्रिशिराः कामभोगेषु वै भृशम्। क्षिप्रं कुरुत गच्छध्वं प्रलोभयत माचिरम्।

yathā sa sajjet triśirāḥ kāmabhogeṣu vai bhṛśam. kṣipraṃ kuruta gacchadhvaṃ pralobhayata māciram.

शृङ्गारवेषाः सुश्रोण्यो भावैर् युक्ता मनोहरैः। हावभावसमायुक्ताः सर्वाः सौन्दर्यशोभिताः। प्रलोभयत भद्रं वः शमयध्वं भयं मम। प्रजापतिर् भवेद् एष चन्द्रो वैश्रवणो यमः। वरुणः पाशहस्तो वा धर्म एव भवेत् स्वयम्।

śṛṅgāraveṣāḥ suśroṇyo bhāvair yuktā manoharaiḥ. hāvabhāvasamāyuktāḥ sarvāḥ saundaryaśobhitāḥ. pralobhayata bhadraṃ vaḥ śamayadhvaṃ bhayaṃ mama. prajāpatir bhaved eṣa candro vaiśravaṇo yamaḥ. varuṇaḥ pāśahasto vā dharma eva bhavet svayam.

अस्वस्थं ह्य् आत्मनात्मानं लक्षयामि वराङ्गनाः। भयम् एतन् महाघोरं क्षिप्रं नाशयताबलाः।

asvasthaṃ hy ātmanātmānaṃ lakṣayāmi varāṅganāḥ. bhayam etan mahāghoraṃ kṣipraṃ nāśayatābalāḥ.

अप्सरस ऊचुः। तथा यत्नं करिष्यामः शक्र तस्य प्रलोभने। यथा नावाप्स्यसि भयं तस्माद् बलनिषूदन।

apsarasa ūcuḥ. tathā yatnaṃ kariṣyāmaḥ śakra tasya pralobhane. yathā nāvāpsyasi bhayaṃ tasmād balaniṣūdana.

निर्दहन्न् इव चक्षुर्भ्यां यो ऽसाव् आस्ते तपोनिधिः। तं प्रलोभयितुं देव गच्छामः सहिता वयम्। यतिष्यामो वशे कर्तुं व्यपनेतुं च ते भयम्।

nirdahann iva cakṣurbhyāṃ yo 'sāv āste taponidhiḥ. taṃ pralobhayituṃ deva gacchāmaḥ sahitā vayam. yatiṣyāmo vaśe kartuṃ vyapanetuṃ ca te bhayam.

शल्य उवाच। इन्द्रेण तास् त्व् अनुज्ञाता जग्मुस् त्रिशिरसो ऽन्तिकम्। तत्र ता विविधैर् भावैर् लोभयन्त्यो वराङ्गनाः। नृत्यं संदर्शयन्त्यश् च तथैवाङ्गेषु सौष्ठवम्।

śalya uvāca. indreṇa tās tv anujñātā jagmus triśiraso 'ntikam. tatra tā vividhair bhāvair lobhayantyo varāṅganāḥ. nṛtyaṃ saṃdarśayantyaś ca tathaivāṅgeṣu sauṣṭhavam.

विचेरुः संप्रहर्षं च नाभ्यगच्छन् महातपाः। इन्द्रियाणि वशे कृत्वा पूर्णसागरसंनिभः।

viceruḥ saṃpraharṣaṃ ca nābhyagacchan mahātapāḥ. indriyāṇi vaśe kṛtvā pūrṇasāgarasaṃnibhaḥ.

तास् तु यत्नं परं कृत्वा पुनः शक्रम् उपस्थिताः। कृताञ्जलिपुटाः सर्वा देवराजम् अथाब्रुवन्।

tās tu yatnaṃ paraṃ kṛtvā punaḥ śakram upasthitāḥ. kṛtāñjalipuṭāḥ sarvā devarājam athābruvan.

न स शक्यः सुदुर्धर्षो धैर्याच् चालयितुं प्रभो। यत् ते कार्यं महाभाग क्रियतां तदनन्तरम्।

na sa śakyaḥ sudurdharṣo dhairyāc cālayituṃ prabho. yat te kāryaṃ mahābhāga kriyatāṃ tadanantaram.

संपूज्याप्सरसः शक्रो विसृज्य च महामतिः। चिन्तयाम् आस तस्यैव वधोपायं महात्मनः।

saṃpūjyāpsarasaḥ śakro visṛjya ca mahāmatiḥ. cintayām āsa tasyaiva vadhopāyaṃ mahātmanaḥ.

स तूष्णीं चिन्तयन् वीरो देवराजः प्रतापवान्। विनिश्चितमतिर् धीमान् वधे त्रिशिरसो ऽभवत्।

sa tūṣṇīṃ cintayan vīro devarājaḥ pratāpavān. viniścitamatir dhīmān vadhe triśiraso 'bhavat.

वज्रम् अस्य क्षिपाम्य् अद्य स क्षिप्रं न भविष्यति। शत्रुः प्रवृद्धो नोपेक्ष्यो दुर्बलो ऽपि बलीयसा।

vajram asya kṣipāmy adya sa kṣipraṃ na bhaviṣyati. śatruḥ pravṛddho nopekṣyo durbalo 'pi balīyasā.

शास्त्रबुद्ध्या विनिश्चित्य कृत्वा बुद्धिं वधे दृढाम्। अथ वैश्वानरनिभं घोररूपं भयावहम्। मुमोच वज्रं संक्रुद्धः शक्रस् त्रिशिरसं प्रति।

śāstrabuddhyā viniścitya kṛtvā buddhiṃ vadhe dṛḍhām. atha vaiśvānaranibhaṃ ghorarūpaṃ bhayāvaham. mumoca vajraṃ saṃkruddhaḥ śakras triśirasaṃ prati.

स पपात हतस् तेन वज्रेण दृढम् आहतः। पर्वतस्येव शिखरं प्रणुन्नं मेदिनीतले।

sa papāta hatas tena vajreṇa dṛḍham āhataḥ. parvatasyeva śikharaṃ praṇunnaṃ medinītale.

तं तु वज्रहतं दृष्ट्वा शयानम् अचलोपमम्। न शर्म लेभे देवेन्द्रो दीपितस् तस्य तेजसा। घोररूपो महारौद्रस् तीव्रस् तीव्रपराक्रमः। हतो ऽपि दीप्ततेजाः स जीवन्न् इव च दृश्यते। घातितस्य शिरांस्याजौ जीवन्तीवाद्भुतानि वै। ततो ऽतिभीतगात्रस् तु शक्र आस्ते विचारयन्। अथाजगाम परशुं स्कन्धेनादाय वर्धकिः। तद् अरण्यं महाराज यत्रास्ते ऽसौ निपातितः। शिरांसि तस्य जायन्ते त्रीण्य् एव शकुनास् त्रयः। तित्तिरिः कलविङ्कश् च तथैव च कपिञ्जलः। विश्वरूपशिरांस्य् एव जायन्ते तस्य भारत।

taṃ tu vajrahataṃ dṛṣṭvā śayānam acalopamam. na śarma lebhe devendro dīpitas tasya tejasā. ghorarūpo mahāraudras tīvras tīvraparākramaḥ. hato 'pi dīptatejāḥ sa jīvann iva ca dṛśyate. ghātitasya śirāṃsyājau jīvantīvādbhutāni vai. tato 'tibhītagātras tu śakra āste vicārayan. athājagāma paraśuṃ skandhenādāya vardhakiḥ. tad araṇyaṃ mahārāja yatrāste 'sau nipātitaḥ. śirāṃsi tasya jāyante trīṇy eva śakunās trayaḥ. tittiriḥ kalaviṅkaś ca tathaiva ca kapiñjalaḥ. viśvarūpaśirāṃsy eva jāyante tasya bhārata.

अभितस् तत्र तक्षाणं घटमानं शचीपतिः। अपश्यद् अब्रवीच् चैनं सत्वरं पाकशासनः। क्षिप्रं छिन्धि शिरांस्य् अस्य कुरुष्व वचनं मम।

abhitas tatra takṣāṇaṃ ghaṭamānaṃ śacīpatiḥ. apaśyad abravīc cainaṃ satvaraṃ pākaśāsanaḥ. kṣipraṃ chindhi śirāṃsy asya kuruṣva vacanaṃ mama.

तक्षोवाच। महास्कन्धो भृशं ह्य् एष परशुर् न तरिष्यति। कर्तुं चाहं न शक्ष्यामि कर्म सद्भिर् विगर्हितम्।

takṣovāca. mahāskandho bhṛśaṃ hy eṣa paraśur na tariṣyati. kartuṃ cāhaṃ na śakṣyāmi karma sadbhir vigarhitam.

इन्द्र उवाच। मा भैस् त्वं क्षिप्रम् एतद् वै कुरुष्व वचनं मम। मत्प्रसादाद् धि ते शस्त्रं वज्रकल्पं भविष्यति।

indra uvāca. mā bhais tvaṃ kṣipram etad vai kuruṣva vacanaṃ mama. matprasādād dhi te śastraṃ vajrakalpaṃ bhaviṣyati.

तक्षोवाच। कं भवन्तम् अहं विद्यां घोरकर्माणम् अद्य वै। एतद् इच्छाम्य् अहं श्रोतुं तत्त्वेन कथयस्व मे।

takṣovāca. kaṃ bhavantam ahaṃ vidyāṃ ghorakarmāṇam adya vai. etad icchāmy ahaṃ śrotuṃ tattvena kathayasva me.

इन्द्र उवाच। अहम् इन्द्रो देवराजस् तक्षन् विदितम् अस्तु ते। कुरुष्वैतद् यथोक्तं मे तक्षन् मा त्वं विचारय। मया हि निहतः शेते त्रिशिरास् त्वं च विद्धि वै। स प्रह्वः प्राञ्जलिर् भूत्वा इदं वचनम् अब्रवीत्।

indra uvāca. aham indro devarājas takṣan viditam astu te. kuruṣvaitad yathoktaṃ me takṣan mā tvaṃ vicāraya. mayā hi nihataḥ śete triśirās tvaṃ ca viddhi vai. sa prahvaḥ prāñjalir bhūtvā idaṃ vacanam abravīt.

तक्षोवाच। क्रूरेण नापत्रपसे कथं शक्रेह कर्मणा। ऋषिपुत्रम् इमं हत्वा ब्रह्महत्याभयं न ते।

takṣovāca. krūreṇa nāpatrapase kathaṃ śakreha karmaṇā. ṛṣiputram imaṃ hatvā brahmahatyābhayaṃ na te.

इन्द्र उवाच। पश्चाद् धर्मं चरिष्यामि पावनार्थं सुदुश्चरम्। शत्रुर् एष महावीर्यो वज्रेण निहतो मया।

indra uvāca. paścād dharmaṃ cariṣyāmi pāvanārthaṃ suduścaram. śatrur eṣa mahāvīryo vajreṇa nihato mayā.

अद्यापि चाहम् उद्विग्नस् तक्षन्न् अस्माद् बिभेमि वै। क्षिप्रं छिन्धि शिरांसि त्वं करिष्ये ऽनुग्रहं तव।

adyāpi cāham udvignas takṣann asmād bibhemi vai. kṣipraṃ chindhi śirāṃsi tvaṃ kariṣye 'nugrahaṃ tava.

शिरः पशोस् ते दास्यन्ति भागं यज्ञेषु मानवाः। एष ते ऽनुग्रहस् तक्षन् क्षिप्रं कुरु मम प्रियम्।

śiraḥ paśos te dāsyanti bhāgaṃ yajñeṣu mānavāḥ. eṣa te 'nugrahas takṣan kṣipraṃ kuru mama priyam.

शल्य उवाच। एतच् छ्रुत्वा तु तक्षा स महेन्द्रवचनं तदा। शिरांस्य् अथ त्रिशिरसः कुठारेणाच्छिनत् तदा।

śalya uvāca. etac chrutvā tu takṣā sa mahendravacanaṃ tadā. śirāṃsy atha triśirasaḥ kuṭhāreṇācchinat tadā.

निकृत्तेषु ततस् तेषु निष्क्रामंस् त्रिशिरास् त्व् अथ। कपिञ्जलास् तित्तिराश् च कलविङ्काश् च सर्वशः।

nikṛtteṣu tatas teṣu niṣkrāmaṃs triśirās tv atha. kapiñjalās tittirāś ca kalaviṅkāś ca sarvaśaḥ.

येन वेदान् अधीते स्म पिबते सोमम् एव च। तस्माद् वक्त्रान् विनिष्पेतुः क्षिप्रं तस्य कपिञ्जलाः।

yena vedān adhīte sma pibate somam eva ca. tasmād vaktrān viniṣpetuḥ kṣipraṃ tasya kapiñjalāḥ.

येन सर्वा दिशो राजन् पिबन्न् इव निरीक्षते। तस्माद् वक्त्राद् विनिष्पेतुस् तित्तिरास् तस्य पाण्डव।

yena sarvā diśo rājan pibann iva nirīkṣate. tasmād vaktrād viniṣpetus tittirās tasya pāṇḍava.

यत् सुरापं तु तस्यासीद् वक्त्रं त्रिशिरसस् तदा। कलविङ्का विनिष्पेतुस् तेनास्य भरतर्षभ।

yat surāpaṃ tu tasyāsīd vaktraṃ triśirasas tadā. kalaviṅkā viniṣpetus tenāsya bharatarṣabha.

ततस् तेषु निकृत्तेषु विज्वरो मघवान् अभूत्। तक्ष्णे चैव वरं दत्त्वा प्रहृष्टस् त्रिदशेश्वरः। जगाम त्रिदिवं हृष्टस् तक्षापि स्वगृहान् ययौ। तक्षापि स्वगृहं गत्वा नैव शंसति कस्य चित्। अथैनं नाभिजानन्ति वर्षम् एकं तथागतम्। अथ संवत्सरे पूर्णे भूताः पशुपतेः प्रभो। ते चाक्रोशन्त मघवान् नः प्रभुर् ब्रह्महा इति। तत इन्द्रो व्रतं घोरम् अचरत् पाकशासनः। तपसा च सुसंयुक्तः सह देवैर् मरुद्गणैः। समुद्रे च पृथिव्यां च वनस्पतिषु स्त्रीषु च। विभज्य ब्रह्महत्यां च तांश् च संयोजयद् वरैः। वरदस् तु वरं दत्त्वा पृथिव्यै सागराय च। वनस्पतिभ्यः स्त्रीभ्यश् च ब्रह्महत्यां नुनोद ताम्। ततस् तु शुद्धो भगवान् देवैर् लोकैश् च पूजितः। इन्द्रस्थानम् उपातिष्ठत् पूज्यमानो महर्षिभिः। मेने कृतार्थम् आत्मानं हत्वा शत्रुं सुरारिहा।

tatas teṣu nikṛtteṣu vijvaro maghavān abhūt. takṣṇe caiva varaṃ dattvā prahṛṣṭas tridaśeśvaraḥ. jagāma tridivaṃ hṛṣṭas takṣāpi svagṛhān yayau. takṣāpi svagṛhaṃ gatvā naiva śaṃsati kasya cit. athainaṃ nābhijānanti varṣam ekaṃ tathāgatam. atha saṃvatsare pūrṇe bhūtāḥ paśupateḥ prabho. te cākrośanta maghavān naḥ prabhur brahmahā iti. tata indro vrataṃ ghoram acarat pākaśāsanaḥ. tapasā ca susaṃyuktaḥ saha devair marudgaṇaiḥ. samudre ca pṛthivyāṃ ca vanaspatiṣu strīṣu ca. vibhajya brahmahatyāṃ ca tāṃś ca saṃyojayad varaiḥ. varadas tu varaṃ dattvā pṛthivyai sāgarāya ca. vanaspatibhyaḥ strībhyaś ca brahmahatyāṃ nunoda tām. tatas tu śuddho bhagavān devair lokaiś ca pūjitaḥ. indrasthānam upātiṣṭhat pūjyamāno maharṣibhiḥ. mene kṛtārtham ātmānaṃ hatvā śatruṃ surārihā.

त्वष्टा प्रजापतिः श्रुत्वा शक्रेणाथ हतं सुतम्। क्रोधसंरक्तनयन इदं वचनम् अब्रवीत्।

tvaṣṭā prajāpatiḥ śrutvā śakreṇātha hataṃ sutam. krodhasaṃraktanayana idaṃ vacanam abravīt.

तप्यमानं तपो नित्यं क्षान्तं दान्तं जितेन्द्रियम्। अनापराधिनं यस्मात् पुत्रं हिंसितवान् मम।

tapyamānaṃ tapo nityaṃ kṣāntaṃ dāntaṃ jitendriyam. anāparādhinaṃ yasmāt putraṃ hiṃsitavān mama.

तस्माच् छक्रवधार्थाय वृत्रम् उत्पादयाम्य् अहम्। लोकाः पश्यन्तु मे वीर्यं तपसश् च बलं महत्। स च पश्यतु देवेन्द्रो दुरात्मा पापचेतनः।

tasmāc chakravadhārthāya vṛtram utpādayāmy aham. lokāḥ paśyantu me vīryaṃ tapasaś ca balaṃ mahat. sa ca paśyatu devendro durātmā pāpacetanaḥ.

उपस्पृश्य ततः क्रुद्धस् तपस्वी सुमहायशाः। अग्निं हुत्वा समुत्पाद्य घोरं वृत्रम् उवाच ह। इन्द्रशत्रो विवर्धस्व प्रभावात् तपसो मम।

upaspṛśya tataḥ kruddhas tapasvī sumahāyaśāḥ. agniṃ hutvā samutpādya ghoraṃ vṛtram uvāca ha. indraśatro vivardhasva prabhāvāt tapaso mama.

सो ऽवर्धत दिवं स्तब्ध्वा सूर्यवैश्वानरोपमः। किं करोमीति चोवाच कालसूर्य इवोदितः। शक्रं जहीति चाप्य् उक्तो जगाम त्रिदिवं ततः।

so 'vardhata divaṃ stabdhvā sūryavaiśvānaropamaḥ. kiṃ karomīti covāca kālasūrya ivoditaḥ. śakraṃ jahīti cāpy ukto jagāma tridivaṃ tataḥ.

ततो युद्धं समभवद् वृत्रवासवयोस् तदा। संक्रुद्धयोर् महाघोरं प्रसक्तं कुरुसत्तम। ग्रस्ता लोकाश् च वृत्रेण सर्वे भरतसत्तम। त्वष्टृतेजोविवृद्धेन वृत्रेण सुमहात्मना। सर्वे गन्धेन्द्रियरसा हृता भारत तेन वै। पृथिवी वायुर् आकाश आपो ज्योतिश् च पञ्चमः। हृतम् एतन् महाराज वृत्रेण सुमहात्मना।

tato yuddhaṃ samabhavad vṛtravāsavayos tadā. saṃkruddhayor mahāghoraṃ prasaktaṃ kurusattama. grastā lokāś ca vṛtreṇa sarve bharatasattama. tvaṣṭṛtejovivṛddhena vṛtreṇa sumahātmanā. sarve gandhendriyarasā hṛtā bhārata tena vai. pṛthivī vāyur ākāśa āpo jyotiś ca pañcamaḥ. hṛtam etan mahārāja vṛtreṇa sumahātmanā.

ततो जग्राह देवेन्द्रं वृत्रो वीरः शतक्रतुम्। अपावृत्य स जग्रास वृत्रः क्रोधसमन्वितः।

tato jagrāha devendraṃ vṛtro vīraḥ śatakratum. apāvṛtya sa jagrāsa vṛtraḥ krodhasamanvitaḥ.

ग्रस्ते वृत्रेण शक्रे तु संभ्रान्तास् त्रिदशास् तदा। असृजंस् ते महासत्त्वा जृम्भिकां वृत्रनाशिनीम्।

graste vṛtreṇa śakre tu saṃbhrāntās tridaśās tadā. asṛjaṃs te mahāsattvā jṛmbhikāṃ vṛtranāśinīm.

विजृम्भमाणस्य ततो वृत्रस्यास्याद् अपावृतात्। स्वान्य् अङ्गान्य् अभिसंक्षिप्य निष्क्रान्तो बलसूदनः। ततः प्रभृति लोकेषु जृम्भिका प्राणिसंश्रिता।

vijṛmbhamāṇasya tato vṛtrasyāsyād apāvṛtāt. svāny aṅgāny abhisaṃkṣipya niṣkrānto balasūdanaḥ. tataḥ prabhṛti lokeṣu jṛmbhikā prāṇisaṃśritā.

जहृषुश् च सुराः सर्वे दृष्ट्वा शक्रं विनिःसृतम्। ततः प्रववृते युद्धं वृत्रवासवयोः पुनः। संरब्धयोस् तदा घोरं सुचिरं भरतर्षभ।

jahṛṣuś ca surāḥ sarve dṛṣṭvā śakraṃ viniḥsṛtam. tataḥ pravavṛte yuddhaṃ vṛtravāsavayoḥ punaḥ. saṃrabdhayos tadā ghoraṃ suciraṃ bharatarṣabha.

यदा व्यवर्धत रणे वृत्रो बलसमन्वितः। त्वष्टुस् तपोबलाद् विद्वांस् तदा शक्रो न्यवर्तत।

yadā vyavardhata raṇe vṛtro balasamanvitaḥ. tvaṣṭus tapobalād vidvāṃs tadā śakro nyavartata.

निवृत्ते तु तदा देवा विषादम् अगमन् परम्। समेत्य शक्रेण च ते त्वष्टुस् तेजोविमोहिताः। अमन्त्रयन्त ते सर्वे मुनिभिः सह भारत।

nivṛtte tu tadā devā viṣādam agaman param. sametya śakreṇa ca te tvaṣṭus tejovimohitāḥ. amantrayanta te sarve munibhiḥ saha bhārata.

किं कार्यम् इति ते राजन् विचिन्त्य भयमोहिताः। जग्मुः सर्वे महात्मानं मनोभिर् विष्णुम् अव्ययम्। उपविष्टा मन्दराग्रे सर्वे वृत्रवधेप्सवः।

kiṃ kāryam iti te rājan vicintya bhayamohitāḥ. jagmuḥ sarve mahātmānaṃ manobhir viṣṇum avyayam. upaviṣṭā mandarāgre sarve vṛtravadhepsavaḥ.

Project अर्थ (Artha): X, yashbonde.com, LinkedIn. See Sources

Loading adhyay...