संजय उवाच। यथार्हसे पाण्डव तत् तथैव; कुरून् कुरुश्रेष्ठ जनं च पृच्छसि। अनामयास् तात मनस्विनस् ते; कुरुश्रेष्ठान् पृच्छसि पार्थ यांस् त्वम्।

सन्त्य् एव वृद्धाः साधवो धार्तराष्ट्रे; सन्त्य् एव पापाः पाण्डव तस्य विद्धि। दद्याद् रिपोश् चापि हि धार्तराष्ट्रः; कुतो दायांल् लोपयेद् ब्राह्मणानाम्।

यद् युष्माकं वर्तते ऽसौ न धर्म्यम्; अद्रुग्धेषु द्रुग्धवत् तन् न साधु। मित्रध्रुक् स्याद् धृतराष्ट्रः सपुत्रो; युष्मान् द्विषन् साधुवृत्तान् असाधुः।

न चानुजानाति भृशं च तप्यते; शोचत्य् अन्तः स्थविरो ऽजातशत्रो। शृणोति हि ब्राह्मणानां समेत्य; मित्रद्रोहः पातकेभ्यो गरीयान्।

स्मरन्ति तुभ्यं नरदेव संगमे; युद्धे च जिष्णोश् च युधां प्रणेतुः। समुत्कृष्टे दुन्दुभिशङ्खशब्दे; गदापाणिं भीमसेनं स्मरन्ति।

माद्रीसुतौ चापि रणाजिमध्ये; सर्वा दिशः संपतन्तौ स्मरन्ति। सेनां वर्षन्तौ शरवर्षैर् अजस्रं; महारथौ समरे दुष्प्रकम्प्यौ।

न त्व् एव मन्ये पुरुषस्य राजन्न्; अनागतं ज्ञायते यद् भविष्यम्। त्वं चेद् इमं सर्वधर्मोपपन्नः; प्राप्तः क्लेशं पाण्डव कृच्छ्ररूपम्।

त्वम् एवैतत् सर्वम् अतश् च भूयः; समीकुर्याः प्रज्ञयाजातशत्रो। न कामार्थं संत्यजेयुर् हि धर्मं; पाण्डोः सुताः सर्व एवेन्द्रकल्पाः।

त्वम् एवैतत् प्रज्ञयाजातशत्रो; शमं कुर्या येन शर्माप्नुयुस् ते। धार्तराष्ट्राः पाण्डवाः सृञ्जयाश् च; ये चाप्य् अन्ये पार्थिवाः संनिविष्टाः। तेषां सर्वेषां शमम् एवं विदध्याः।

यन् माब्रवीद् धृतराष्ट्रो निशायाम्; अजातशत्रो वचनं पिता ते। सहामात्यः सहपुत्रश् च राजन्; समेत्य तां वाचम् इमां निबोध।