शल्य उवाच। अथ संचिन्तयानस्य देवराजस्य धीमतः। नहुषस्य वधोपायं लोकपालैः सहैव तैः। तपस्वी तत्र भगवान् अगस्त्यः प्रत्यदृश्यत।

सो ऽब्रवीद् अर्च्य देवेन्द्रं दिष्ट्या वै वर्धते भवान्। विश्वरूपविनाशेन वृत्रासुरवधेन च। दिष्ट्या हतारिं पश्यामो देवराजं शतक्रतुम्। दिष्ट्या धर्मः स्थितो लोके दिष्ट्या लोकाः प्रतिष्ठिताः। दिष्ट्या पश्याम देवेन्द्र दिष्ट्या लोकान् पुनर्नवान्।

दिष्ट्या च नहुषो भ्रष्टो देवराज्यात् पुरंदर। दिष्ट्या हतारिं पश्यामि भवन्तं बलसूदन।

इन्द्र उवाच। स्वागतं ते महर्षे ऽस्तु प्रीतो ऽहं दर्शनात् तव। पाद्यम् आचमनीयं च गाम् अर्घ्यं च प्रतीच्छ मे।

शल्य उवाच। पूजितं चोपविष्टं तम् आसने मुनिसत्तमम्। पर्यपृच्छत देवेशः प्रहृष्टो ब्राह्मणर्षभम्।

एतद् इच्छामि भगवन् कथ्यमानं द्विजोत्तम। परिभ्रष्टः कथं स्वर्गान् नहुषः पापनिश्चयः।

अगस्त्य उवाच। शृणु शक्र प्रियं वाक्यं यथा राजा दुरात्मवान्। स्वर्गाद् भ्रष्टो दुराचारो नहुषो बलदर्पितः।

श्रमार्तास् तु वहन्तस् तं नहुषं पापकारिणम्। देवर्षयो महाभागास् तथा ब्रह्मर्षयो ऽमलाः। पप्रच्छुः संशयं देव नहुषं जयतां वर।

य इमे ब्रह्मणा प्रोक्ता मन्त्रा वै प्रोक्षणे गवाम्। एते प्रमाणं भवत उताहो नेति वासव। नहुषो नेति तान् आह तमसा मूढचेतनः।

ऋषय ऊचुः। अधर्मे संप्रवृत्तस् त्वं धर्मं न प्रतिपद्यसे। प्रमाणम् एतद् अस्माकं पूर्वं प्रोक्तं महर्षिभिः।

अगस्त्य उवाच। ततो विवदमानः स मुनिभिः सह वासव। अथ माम् अस्पृशन् मूर्ध्नि पादेनाधर्मपीडितः।

तेनाभूद् धततेजाः स निःश्रीकश् च शचीपते। ततस् तम् अहम् आविग्नम् अवोचं भयपीडितम्।

यस्मात् पूर्वैः कृतं ब्रह्म ब्रह्मर्षिभिर् अनुष्ठितम्। अदुष्टं दूषयसि वै यच् च मूर्ध्न्य् अस्पृशः पदा।

यच् चापि त्वम् ऋषीन् मूढ ब्रह्मकल्पान् दुरासदान्। वाहान् कृत्वा वाहयसि तेन स्वर्गाद् धतप्रभः।

ध्वंस पाप परिभ्रष्टः क्षीणपुण्यो महीतलम्। दश वर्षसहस्राणि सर्परूपधरो महान्। विचरिष्यसि पूर्णेषु पुनः स्वर्गम् अवाप्स्यसि। दृष्ट्वा युधिष्ठिरं नाम तव वंशसमुद्भवम्। निहतो ब्रह्मशापेन प्रपद्यस्व त्रिविष्टपम्।

एवं भ्रष्टो दुरात्मा स देवराज्याद् अरिंदम। नहुषस् तु सुदुर्बुद्धिर् दुरात्मा पापचेतनः। दिष्ट्या वर्धामहे शक्र हतो ब्राह्मणकण्टकः।

त्रिविष्टपं प्रपद्यस्व पाहि लोकाञ् शचीपते। जितेन्द्रियो जितामित्रः स्तूयमानो महर्षिभिः।

शल्य उवाच। ततो देवा भृशं तुष्टा महर्षिगणसंवृताः। पितरश् चैव यक्षाश् च भुजगा राक्षसास् तथा।

गन्धर्वा देवकन्याश् च सर्वे चाप्सरसां गणाः। सरांसि सरितः शैलाः सागराश् च विशां पते।

उपगम्याब्रुवन् सर्वे दिष्ट्या वर्धसि शत्रुहन्। हतश् च नहुषः पापो दिष्ट्यागस्त्येन धीमता। दिष्ट्या पापसमाचारः कृतः सर्पो महीतले।