रामायण 1.63 (श्लोक 1) - Project अर्थ (Artha)

रामायण

बाल काण्ड→

←अध्याय 63→

[rm-1-63] • 15 श्लोकाः

सुरकार्यम् इदं रम्भे कर्तव्यं सुमहत् त्वया। लोभनं कौशिकस्येह काममोहसमन्वितम्।

surakāryam idaṃ rambhe kartavyaṃ sumahat tvayā. lobhanaṃ kauśikasyeha kāmamohasamanvitam.

तथोक्ता साप्सरा राम सहस्राक्षेण धीमता। व्रीडिता प्राञ्जलिर् भूत्वा प्रत्युवाच सुरेश्वरम्।

tathoktā sāpsarā rāma sahasrākṣeṇa dhīmatā. vrīḍitā prāñjalir bhūtvā pratyuvāca sureśvaram.

अयं सुरपते घोरो विश्वामित्रो महामुनिः। क्रोधम् उत्स्रक्ष्यते घोरं मयि देव न संशयः। ततो हि मे भयं देव प्रसादं कर्तुम् अर्हसि।

ayaṃ surapate ghoro viśvāmitro mahāmuniḥ. krodham utsrakṣyate ghoraṃ mayi deva na saṃśayaḥ. tato hi me bhayaṃ deva prasādaṃ kartum arhasi.

ताम् उवाच सहस्राक्षो वेपमानां कृताञ्जलिम्। मा भैषि रम्भे भद्रं ते कुरुष्व मम शासनम्।

tām uvāca sahasrākṣo vepamānāṃ kṛtāñjalim. mā bhaiṣi rambhe bhadraṃ te kuruṣva mama śāsanam.

कोकिलो हृदयग्राही माधवे रुचिरद्रुमे। अहं कन्दर्पसहितः स्थास्यामि तव पार्श्वतः।

kokilo hṛdayagrāhī mādhave ruciradrume. ahaṃ kandarpasahitaḥ sthāsyāmi tava pārśvataḥ.

त्वं हि रूपं बहुगुणं कृत्वा परमभास्वरम्। तम् ऋषिं कौशिकं रम्भे भेदयस्व तपस्विनम्।

tvaṃ hi rūpaṃ bahuguṇaṃ kṛtvā paramabhāsvaram. tam ṛṣiṃ kauśikaṃ rambhe bhedayasva tapasvinam.

सा श्रुत्वा वचनं तस्य कृत्वा रूपम् अनुत्तमम्। लोभयाम् आस ललिता विश्वामित्रं शुचिस्मिता।

sā śrutvā vacanaṃ tasya kṛtvā rūpam anuttamam. lobhayām āsa lalitā viśvāmitraṃ śucismitā.

कोकिलस्य तु शुश्राव वल्गु व्याहरतः स्वनम्। संप्रहृष्टेन मनसा तत एनाम् उदैक्षत।

kokilasya tu śuśrāva valgu vyāharataḥ svanam. saṃprahṛṣṭena manasā tata enām udaikṣata.

अथ तस्य च शब्देन गीतेनाप्रतिमेन च। दर्शनेन च रम्भाया मुनिः संदेहम् आगतः।

atha tasya ca śabdena gītenāpratimena ca. darśanena ca rambhāyā muniḥ saṃdeham āgataḥ.

सहस्राक्षस्य तत् कर्म विज्ञाय मुनिपुंगवः। रम्भां क्रोधसमाविष्टः शशाप कुशिकात्मजः।

sahasrākṣasya tat karma vijñāya munipuṃgavaḥ. rambhāṃ krodhasamāviṣṭaḥ śaśāpa kuśikātmajaḥ.

यन् मां लोभयसे रम्भे कामक्रोधजयैषिणम्। दशवर्षसहस्राणि शैली स्थास्यसि दुर्भगे।

yan māṃ lobhayase rambhe kāmakrodhajayaiṣiṇam. daśavarṣasahasrāṇi śailī sthāsyasi durbhage.

ब्राह्मणः सुमहातेजास् तपोबलसमन्वितः। उद्धरिष्यति रम्भे त्वां मत्क्रोधकलुषीकृताम्।

brāhmaṇaḥ sumahātejās tapobalasamanvitaḥ. uddhariṣyati rambhe tvāṃ matkrodhakaluṣīkṛtām.

एवम् उक्त्वा महातेजा विश्वामित्रो महामुनिः। अशक्नुवन् धारयितुं कोपं संतापम् आगतः।

evam uktvā mahātejā viśvāmitro mahāmuniḥ. aśaknuvan dhārayituṃ kopaṃ saṃtāpam āgataḥ.

तस्य शापेन महता रम्भा शैली तदाभवत्। वचः श्रुत्वा च कन्दर्पो महर्षेः स च निर्गतः।

tasya śāpena mahatā rambhā śailī tadābhavat. vacaḥ śrutvā ca kandarpo maharṣeḥ sa ca nirgataḥ.

कोपेन स महातेजास् तपो ऽपहरणे कृते। इन्द्रियैर् अजितै राम न लेभे शान्तिम् आत्मनः।

kopena sa mahātejās tapo 'paharaṇe kṛte. indriyair ajitai rāma na lebhe śāntim ātmanaḥ.

Project अर्थ (Artha): X, yashbonde.com, LinkedIn. See Sources

Loading adhyay...