एवम् एतद् यदुश्रेष्ठ कृष्टं राजर्षिणा पुरा। शक्रेण चाप्य् अनुज्ञातं पुण्यं प्राणान् विमुञ्चताम्। ब्रह्माद्यैश् च सुरश्रेष्ठैः पुण्यै राजर्षिभिस् तथा। नातः परतरं पुण्यं भूमेः स्थानं भविष्यति। इह तप्स्यन्ति ये के चित् तपः परमकं नराः। देहत्यागेन ते सर्वे यास्यन्ति ब्रह्मणः क्षयम्। ये पुनः पुण्यभाजो वै दानं दास्यन्ति मानवाः। तेषां सहस्रगुणितं भविष्यत्य् अचिरेण वै। ये चेह नित्यं मनुजा निवत्स्यन्ति शुभैषिणः। यमस्य विषयं ते तु न द्रक्ष्यन्ति कदा चन। यक्ष्यन्ति ये च क्रतुभिर् महद्भिर् मनुजेश्वराः। तेषां त्रिविष्टपे वासो यावद् भूमिर् धरिष्यति।
evam etad yaduśreṣṭha kṛṣṭaṃ rājarṣiṇā purā. śakreṇa cāpy anujñātaṃ puṇyaṃ prāṇān vimuñcatām. brahmādyaiś ca suraśreṣṭhaiḥ puṇyai rājarṣibhis tathā. nātaḥ parataraṃ puṇyaṃ bhūmeḥ sthānaṃ bhaviṣyati. iha tapsyanti ye ke cit tapaḥ paramakaṃ narāḥ. dehatyāgena te sarve yāsyanti brahmaṇaḥ kṣayam. ye punaḥ puṇyabhājo vai dānaṃ dāsyanti mānavāḥ. teṣāṃ sahasraguṇitaṃ bhaviṣyaty acireṇa vai. ye ceha nityaṃ manujā nivatsyanti śubhaiṣiṇaḥ. yamasya viṣayaṃ te tu na drakṣyanti kadā cana. yakṣyanti ye ca kratubhir mahadbhir manujeśvarāḥ. teṣāṃ triviṣṭape vāso yāvad bhūmir dhariṣyati.