ततः सुमन्त्रस् त्व् आगम्य राघवं वाक्यम् अब्रवीत्। एते निवारिता राजन् द्वारि तिष्ठन्ति तापसाः।

भार्गवं च्यवनं नाम पुरस्कृत्य महर्षयः। दर्शनं ते महाराज चोदयन्ति कृतत्वराः। प्रीयमाणा नरव्याघ्र यमुनातीरवासिनः।

तस्य तद् वचनं श्रुत्वा रामः प्रोवाच धर्मवित्। प्रवेश्यन्तां महात्मानो भार्गवप्रमुखा द्विजाः।

राज्ञस् त्व् आज्ञां पुरस्कृत्य द्वाःस्थो मूर्ध्नि कृताञ्जलिः। प्रवेशयाम् आस ततस् तापसान् संमतान् बहून्।

शतं समधिकं तत्र दीप्यमानं स्वतेजसा। प्रविष्टं राजभवनं तापसानां महात्मनाम्।

ते द्विजाः पूर्णकलशैः सर्वतीर्थाम्बु सत्कृतम्। गृहीत्वा फलमूलं च रामस्याभ्याहरन् बहु।

प्रतिगृह्य तु तत् सर्वं रामः प्रीतिपुरस्कृतः। तीर्थोदकानि सर्वाणि फलानि विविधानि च।

उवाच च महाबाहुः सर्वान् एव महामुनीन्। इमान्य् आसनमुख्यानि यथार्हम् उपविश्यताम्।

रामस्य भाषितं श्रुत्वा सर्व एव महर्षयः। बृसीषु रुचिराख्यासु निषेदुः काञ्चनीषु ते।

उपविष्टान् ऋषींस् तत्र दृष्ट्वा परपुरंजयः। प्रयतः प्राञ्जलिर् भूत्वा राघवो वाक्यम् अब्रवीत्।

किम् आगमनकार्यं वः किं करोमि तपोधनाः। आज्ञाप्यो ऽहं महर्षीणां सर्वकामकरः सुखम्।

इदं राज्यं च सकलं जीवितं च हृदि स्थितम्। सर्वम् एतद् द्विजार्थं मे सत्यम् एतद् ब्रवीमि वः।

तस्य तद् वचनं श्रुत्वा साधुवादो महान् अभूत्। ऋषीणाम् उग्रतपसां यमुनातीरवासिनाम्।

ऊचुश् च ते महात्मानो हर्षेण महतान्विताः। उपपन्नं नरश्रेष्ठ तवैव भुवि नान्यतः।

बहवः पार्थिवा राजन्न् अतिक्रान्ता महाबलाः। कार्यगौरवम् अश्रुत्वा प्रतिज्ञां नाभ्यरोचयन्।

त्वया पुनर् ब्राह्मणगौरवाद् इयं कृता प्रतिज्ञा ह्य् अनवेक्ष्य कारणम्। कुरुष्व कर्ता ह्य् असि नात्र संशयो महाभयात् त्रातुम् ऋषींस् त्वम् अर्हसि।