ततो राजानम् आसाद्य वृद्धं दशरथं नृपम्। जनको मुदितो राजा हर्षं च परमं ययौ। उवाच च नरश्रेष्ठो नरश्रेष्ठं मुदान्वितम्।
tato rājānam āsādya vṛddhaṃ daśarathaṃ nṛpam. janako mudito rājā harṣaṃ ca paramaṃ yayau. uvāca ca naraśreṣṭho naraśreṣṭhaṃ mudānvitam.