प्रतिगृह्य ततो ऽस्त्राणि प्रहृष्टवदनः शुचिः। गच्छन्न् एव च काकुत्स्थो विश्वामित्रम् अथाब्रवीत्।

गृहीतास्त्रो ऽस्मि भगवन् दुराधर्षः सुरैर् अपि। अस्त्राणां त्व् अहम् इच्छामि संहारं मुनिपुंगव।

एवं ब्रुवति काकुत्स्थे विश्वामित्रो महामुनिः। संहारं व्याजहाराथ धृतिमान् सुव्रतः शुचिः।

सत्यवन्तं सत्यकीर्तिं धृष्टं रभसम् एव च। प्रतिहारतरं नाम पराङ्मुखम् अवाङ्मुखम्।

लक्षाक्षविषमौ चैव दृढनाभसुनाभकौ। दशाक्षशतवक्त्रौ च दशशीर्षशतोदरौ।

पद्मनाभमहानाभौ दुन्दुनाभसुनाभकौ। ज्योतिषं कृशनं चैव नैराश्य विमलाव् उभौ।

यौगन्धरहरिद्रौ च दैत्यप्रमथनौ तथा। पित्र्यं सौमनसं चैव विधूतमकराव् उभौ।

करवीरकरं चैव धनधान्यौ च राघव। कामरूपं कामरुचिं मोहम् आवरणं तथा।

जृम्भकं सर्वनाभं च सन्तानवरणौ तथा। कृशाश्वतनयान् राम भास्वरान् कामरूपिणः।

प्रतीच्छ मम भद्रं ते पात्रभूतो ऽसि राघव। दिव्यभास्वरदेहाश् च मूर्तिमन्तः सुखप्रदाः।

रामं प्राञ्जलयो भूत्वाब्रुवन् मधुरभाषिणः। इमे स्म नरशार्दूल शाधि किं करवाम ते।

गम्यताम् इति तान् आह यथेष्टं रघुनन्दनः। मानसाः कार्यकालेषु साहाय्यं मे करिष्यथ।

अथ ते रामम् आमन्त्र्य कृत्वा चापि प्रदक्षिणम्। एवम् अस्त्व् इति काकुत्स्थम् उक्त्वा जग्मुर् यथागतम्।

स च तान् राघवो ज्ञात्वा विश्वामित्रं महामुनिम्। गच्छन्न् एवाथ मधुरं श्लक्ष्णं वचनम् अब्रवीत्।

किं न्व् एतन् मेघसंकाशं पर्वतस्याविदूरतः। वृक्षषण्डम् इतो भाति परं कौतूहलं हि मे।

दर्शनीयं मृगाकीर्णं मनोहरम् अतीव च। नानाप्रकारैः शकुनैर् वल्गुभाषैर् अलंकृतम्।

निःसृताः स्म मुनिश्रेष्ठ कान्ताराद् रोमहर्षणात्। अनया त्व् अवगच्छामि देशस्य सुखवत्तया।

सर्वं मे शंस भगवन् कस्याश्रमपदं त्व् इदम्। संप्राप्ता यत्र ते पापा ब्रह्मघ्ना दुष्टचारिणः।