रामायण 1.1 (श्लोक 1) - Project अर्थ (Artha)

Project Home / Contents

रामायण

बाल काण्ड→

अध्याय 1→

[rm-1-1] • 79 श्लोकाः

तपःस्वाध्यायनिरतं तपस्वी वाग्विदां वरम्। नारदं परिपप्रच्छ वाल्मीकिर् मुनिपुंगवम्।

tapaḥsvādhyāyanirataṃ tapasvī vāgvidāṃ varam. nāradaṃ paripapraccha vālmīkir munipuṃgavam.

को न्व् अस्मिन् साम्प्रतं लोके गुणवान् कश् च वीर्यवान्। धर्मज्ञश् च कृतज्ञश् च सत्यवाक्यो दृढव्रतः।

ko nv asmin sāmprataṃ loke guṇavān kaś ca vīryavān. dharmajñaś ca kṛtajñaś ca satyavākyo dṛḍhavrataḥ.

चारित्रेण च को युक्तः सर्वभूतेषु को हितः। विद्वान् कः कः समर्थश् च कश् चैकप्रियदर्शनः।

cāritreṇa ca ko yuktaḥ sarvabhūteṣu ko hitaḥ. vidvān kaḥ kaḥ samarthaś ca kaś caikapriyadarśanaḥ.

आत्मवान् को जितक्रोधो द्युतिमान् को ऽनसूयकः। कस्य बिभ्यति देवाश् च जातरोषस्य संयुगे।

ātmavān ko jitakrodho dyutimān ko 'nasūyakaḥ. kasya bibhyati devāś ca jātaroṣasya saṃyuge.

एतद् इच्छाम्य् अहं श्रोतुं परं कौतूहलं हि मे। महर्षे त्वं समर्थो ऽसि ज्ञातुम् एवंविधं नरम्।

etad icchāmy ahaṃ śrotuṃ paraṃ kautūhalaṃ hi me. maharṣe tvaṃ samartho 'si jñātum evaṃvidhaṃ naram.

श्रुत्वा चैतत् त्रिलोकज्ञो वाल्मीकेर् नारदो वचः। श्रूयताम् इति चामन्त्र्य प्रहृष्टो वाक्यम् अब्रवीत्।

śrutvā caitat trilokajño vālmīker nārado vacaḥ. śrūyatām iti cāmantrya prahṛṣṭo vākyam abravīt.

बहवो दुर्लभाश् चैव ये त्वया कीर्तिता गुणाः। मुने वक्ष्याम्य् अहं बुद्ध्वा तैर् युक्तः श्रूयतां नरः।

bahavo durlabhāś caiva ye tvayā kīrtitā guṇāḥ. mune vakṣyāmy ahaṃ buddhvā tair yuktaḥ śrūyatāṃ naraḥ.

इक्ष्वाकुवंशप्रभवो रामो नाम जनैः श्रुतः। नियतात्मा महावीर्यो द्युतिमान् धृतिमान् वशी।

ikṣvākuvaṃśaprabhavo rāmo nāma janaiḥ śrutaḥ. niyatātmā mahāvīryo dyutimān dhṛtimān vaśī.

बुद्धिमान् नीतिमान् वाग्मी श्रीमाञ् शत्रुनिबर्हणः। विपुलांसो महाबाहुः कम्बुग्रीवो महाहनुः।

buddhimān nītimān vāgmī śrīmāñ śatrunibarhaṇaḥ. vipulāṃso mahābāhuḥ kambugrīvo mahāhanuḥ.

महोरस्को महेष्वासो गूढजत्रुर् अरिंदमः। आजानुबाहुः सुशिराः सुललाटः सुविक्रमः।

mahorasko maheṣvāso gūḍhajatrur ariṃdamaḥ. ājānubāhuḥ suśirāḥ sulalāṭaḥ suvikramaḥ.

समः समविभक्ताङ्गः स्निग्धवर्णः प्रतापवान्। पीनवक्षा विशालाक्षो लक्ष्मीवाञ् शुभलक्षणः।

samaḥ samavibhaktāṅgaḥ snigdhavarṇaḥ pratāpavān. pīnavakṣā viśālākṣo lakṣmīvāñ śubhalakṣaṇaḥ.

धर्मज्ञः सत्यसंधश् च प्रजानां च हिते रतः। यशस्वी ज्ञानसंपन्नः शुचिर् वश्यः समाधिमान्।

dharmajñaḥ satyasaṃdhaś ca prajānāṃ ca hite rataḥ. yaśasvī jñānasaṃpannaḥ śucir vaśyaḥ samādhimān.

रक्षिता जीवलोकस्य धर्मस्य परिरक्षिता। वेदवेदाङ्गतत्त्वज्ञो धनुर्वेदे च निष्ठितः।

rakṣitā jīvalokasya dharmasya parirakṣitā. vedavedāṅgatattvajño dhanurvede ca niṣṭhitaḥ.

सर्वशास्त्रार्थतत्त्वज्ञ स्मृतिमान् प्रतिभानवान्। सर्वलोकप्रियः साधुर् अदीनात्मा विचक्षणः।

sarvaśāstrārthatattvajña smṛtimān pratibhānavān. sarvalokapriyaḥ sādhur adīnātmā vicakṣaṇaḥ.

सर्वदाभिगतः सद्भिः समुद्र इव सिन्धुभिः। आर्यः सर्वसमश् चैव सदैकप्रियदर्शनः।

sarvadābhigataḥ sadbhiḥ samudra iva sindhubhiḥ. āryaḥ sarvasamaś caiva sadaikapriyadarśanaḥ.

स च सर्वगुणोपेतः कौसल्यानन्दवर्धनः। समुद्र इव गाम्भीर्ये धैर्येण हिमवान् इव।

sa ca sarvaguṇopetaḥ kausalyānandavardhanaḥ. samudra iva gāmbhīrye dhairyeṇa himavān iva.

विष्णुना सदृशो वीर्ये सोमवत् प्रियदर्शनः। कालाग्निसदृशः क्रोधे क्षमया पृथिवीसमः।

viṣṇunā sadṛśo vīrye somavat priyadarśanaḥ. kālāgnisadṛśaḥ krodhe kṣamayā pṛthivīsamaḥ.

धनदेन समस् त्यागे सत्ये धर्म इवापरः। तम् एवंगुणसंपन्नं रामं सत्यपराक्रमम्।

dhanadena samas tyāge satye dharma ivāparaḥ. tam evaṃguṇasaṃpannaṃ rāmaṃ satyaparākramam.

ज्येष्ठं श्रेष्ठगुणैर् युक्तं प्रियं दशरथः सुतम्। यौवराज्येन संयोक्तुम् ऐच्छत् प्रीत्या महीपतिः।

jyeṣṭhaṃ śreṣṭhaguṇair yuktaṃ priyaṃ daśarathaḥ sutam. yauvarājyena saṃyoktum aicchat prītyā mahīpatiḥ.

तस्याभिषेकसंभारान् दृष्ट्वा भार्याथ कैकयी। पूर्वं दत्तवरा देवी वरम् एनम् अयाचत। विवासनं च रामस्य भरतस्याभिषेचनम्।

tasyābhiṣekasaṃbhārān dṛṣṭvā bhāryātha kaikayī. pūrvaṃ dattavarā devī varam enam ayācata. vivāsanaṃ ca rāmasya bharatasyābhiṣecanam.

स सत्यवचनाद् राजा धर्मपाशेन संयतः। विवासयाम् आस सुतं रामं दशरथः प्रियम्।

sa satyavacanād rājā dharmapāśena saṃyataḥ. vivāsayām āsa sutaṃ rāmaṃ daśarathaḥ priyam.

स जगाम वनं वीरः प्रतिज्ञाम् अनुपालयन्। पितुर् वचननिर्देशात् कैकेय्याः प्रियकारणात्।

sa jagāma vanaṃ vīraḥ pratijñām anupālayan. pitur vacananirdeśāt kaikeyyāḥ priyakāraṇāt.

तं व्रजन्तं प्रियो भ्राता लक्ष्मणो ऽनुजगाम ह। स्नेहाद् विनयसंपन्नः सुमित्रानन्दवर्धनः।

taṃ vrajantaṃ priyo bhrātā lakṣmaṇo 'nujagāma ha. snehād vinayasaṃpannaḥ sumitrānandavardhanaḥ.

सर्वलक्षणसंपन्ना नारीणाम् उत्तमा वधूः। सीताप्य् अनुगता रामं शशिनं रोहिणी यथा।

sarvalakṣaṇasaṃpannā nārīṇām uttamā vadhūḥ. sītāpy anugatā rāmaṃ śaśinaṃ rohiṇī yathā.

पौरैर् अनुगतो दूरं पित्रा दशरथेन च। शृङ्गवेरपुरे सूतं गङ्गाकूले व्यसर्जयत्।

paurair anugato dūraṃ pitrā daśarathena ca. śṛṅgaverapure sūtaṃ gaṅgākūle vyasarjayat.

ते वनेन वनं गत्वा नदीस् तीर्त्वा बहूदकाः। चित्रकूटम् अनुप्राप्य भरद्वाजस्य शासनात्।

te vanena vanaṃ gatvā nadīs tīrtvā bahūdakāḥ. citrakūṭam anuprāpya bharadvājasya śāsanāt.

रम्यम् आवसथं कृत्वा रममाणा वने त्रयः। देवगन्धर्वसंकाशास् तत्र ते न्यवसन् सुखम्।

ramyam āvasathaṃ kṛtvā ramamāṇā vane trayaḥ. devagandharvasaṃkāśās tatra te nyavasan sukham.

चित्रकूटं गते रामे पुत्रशोकातुरस् तदा। राजा दशरथः स्वर्गं जगाम विलपन् सुतम्।

citrakūṭaṃ gate rāme putraśokāturas tadā. rājā daśarathaḥ svargaṃ jagāma vilapan sutam.

मृते तु तस्मिन् भरतो वसिष्ठप्रमुखैर् द्विजैः। नियुज्यमानो राज्याय नैच्छद् राज्यं महाबलः। स जगाम वनं वीरो रामपादप्रसादकः।

mṛte tu tasmin bharato vasiṣṭhapramukhair dvijaiḥ. niyujyamāno rājyāya naicchad rājyaṃ mahābalaḥ. sa jagāma vanaṃ vīro rāmapādaprasādakaḥ.

पादुके चास्य राज्याय न्यासं दत्त्वा पुनः पुनः। निवर्तयाम् आस ततो भरतं भरताग्रजः।

pāduke cāsya rājyāya nyāsaṃ dattvā punaḥ punaḥ. nivartayām āsa tato bharataṃ bharatāgrajaḥ.

स कामम् अनवाप्यैव रामपादाव् उपस्पृशन्। नन्दिग्रामे ऽकरोद् राज्यं रामागमनकाङ्क्षया।

sa kāmam anavāpyaiva rāmapādāv upaspṛśan. nandigrāme 'karod rājyaṃ rāmāgamanakāṅkṣayā.

रामस् तु पुनर् आलक्ष्य नागरस्य जनस्य च। तत्रागमनम् एकाग्रे दण्डकान् प्रविवेश ह।

rāmas tu punar ālakṣya nāgarasya janasya ca. tatrāgamanam ekāgre daṇḍakān praviveśa ha.

विराधं राक्षसं हत्वा शरभङ्गं ददर्श ह। सुतीक्ष्णं चाप्य् अगस्त्यं च अगस्त्य भ्रातरं तथा।

virādhaṃ rākṣasaṃ hatvā śarabhaṅgaṃ dadarśa ha. sutīkṣṇaṃ cāpy agastyaṃ ca agastya bhrātaraṃ tathā.

अगस्त्यवचनाच् चैव जग्राहैन्द्रं शरासनम्। खड्गं च परमप्रीतस् तूणी चाक्षयसायकौ।

agastyavacanāc caiva jagrāhaindraṃ śarāsanam. khaḍgaṃ ca paramaprītas tūṇī cākṣayasāyakau.

वसतस् तस्य रामस्य वने वनचरैः सह। ऋषयो ऽभ्यागमन् सर्वे वधायासुररक्षसाम्।

vasatas tasya rāmasya vane vanacaraiḥ saha. ṛṣayo 'bhyāgaman sarve vadhāyāsurarakṣasām.

तेन तत्रैव वसता जनस्थाननिवासिनी। विरूपिता शूर्पणखा राक्षसी कामरूपिणी।

tena tatraiva vasatā janasthānanivāsinī. virūpitā śūrpaṇakhā rākṣasī kāmarūpiṇī.

ततः शूर्पणखावाक्याद् उद्युक्तान् सर्वराक्षसान्। खरं त्रिशिरसं चैव दूषणं चैव राक्षसं।

tataḥ śūrpaṇakhāvākyād udyuktān sarvarākṣasān. kharaṃ triśirasaṃ caiva dūṣaṇaṃ caiva rākṣasaṃ.

निजघान रणे रामस् तेषां चैव पदानुगान्। रक्षसां निहतान्य् आसन् सहस्राणि चतुर्दश।

nijaghāna raṇe rāmas teṣāṃ caiva padānugān. rakṣasāṃ nihatāny āsan sahasrāṇi caturdaśa.

ततो ज्ञातिवधं श्रुत्वा रावणः क्रोधमूर्छितः। सहायं वरयाम् आस मारीचं नाम राक्षसं।

tato jñātivadhaṃ śrutvā rāvaṇaḥ krodhamūrchitaḥ. sahāyaṃ varayām āsa mārīcaṃ nāma rākṣasaṃ.

वार्यमाणः सुबहुशो मारीचेन स रावणः। न विरोधो बलवता क्षमो रावण तेन ते।

vāryamāṇaḥ subahuśo mārīcena sa rāvaṇaḥ. na virodho balavatā kṣamo rāvaṇa tena te.

अनादृत्य तु तद् वाक्यं रावणः कालचोदितः। जगाम सहमारीचस् तस्याश्रमपदं तदा।

anādṛtya tu tad vākyaṃ rāvaṇaḥ kālacoditaḥ. jagāma sahamārīcas tasyāśramapadaṃ tadā.

तेन मायाविना दूरम् अपवाह्य नृपात्मजौ। जहार भार्यां रामस्य गृध्रं हत्वा जटायुषम्।

tena māyāvinā dūram apavāhya nṛpātmajau. jahāra bhāryāṃ rāmasya gṛdhraṃ hatvā jaṭāyuṣam.

गृध्रं च निहतं दृष्ट्वा हृतां श्रुत्वा च मैथिलीम्। राघवः शोकसंतप्तो विललापाकुलेन्द्रियः।

gṛdhraṃ ca nihataṃ dṛṣṭvā hṛtāṃ śrutvā ca maithilīm. rāghavaḥ śokasaṃtapto vilalāpākulendriyaḥ.

ततस् तेनैव शोकेन गृध्रं दग्ध्वा जटायुषम्। मार्गमाणो वने सीतां राक्षसं संददर्श ह।

tatas tenaiva śokena gṛdhraṃ dagdhvā jaṭāyuṣam. mārgamāṇo vane sītāṃ rākṣasaṃ saṃdadarśa ha.

कबन्धं नाम रूपेण विकृतं घोरदर्शनम्। तं निहत्य महाबाहुर् ददाह स्वर्गतश् च सः।

kabandhaṃ nāma rūpeṇa vikṛtaṃ ghoradarśanam. taṃ nihatya mahābāhur dadāha svargataś ca saḥ.

स चास्य कथयाम् आस शबरीं धर्मचारिणीम्। श्रमणीं धर्मनिपुणाम् अभिगच्छेति राघव। सो ऽभ्यगच्छन् महातेजाः शबरीं शत्रुसूदनः।

sa cāsya kathayām āsa śabarīṃ dharmacāriṇīm. śramaṇīṃ dharmanipuṇām abhigaccheti rāghava. so 'bhyagacchan mahātejāḥ śabarīṃ śatrusūdanaḥ.

शबर्या पूजितः सम्यग् रामो दशरथात्मजः। पम्पातीरे हनुमता संगतो वानरेण ह।

śabaryā pūjitaḥ samyag rāmo daśarathātmajaḥ. pampātīre hanumatā saṃgato vānareṇa ha.

हनुमद्वचनाच् चैव सुग्रीवेण समागतः। सुग्रीवाय च तत् सर्वं शंसद् रामो महाबलः।

hanumadvacanāc caiva sugrīveṇa samāgataḥ. sugrīvāya ca tat sarvaṃ śaṃsad rāmo mahābalaḥ.

ततो वानरराजेन वैरानुकथनं प्रति। रामायावेदितं सर्वं प्रणयाद् दुःखितेन च। वालिनश् च बलं तत्र कथयाम् आस वानरः।

tato vānararājena vairānukathanaṃ prati. rāmāyāveditaṃ sarvaṃ praṇayād duḥkhitena ca. vālinaś ca balaṃ tatra kathayām āsa vānaraḥ.

प्रतिज्ञातं च रामेण तदा वालिवधं प्रति। सुग्रीवः शङ्कितश् चासीन् नित्यं वीर्येण राघवे।

pratijñātaṃ ca rāmeṇa tadā vālivadhaṃ prati. sugrīvaḥ śaṅkitaś cāsīn nityaṃ vīryeṇa rāghave.

राघवः प्रत्ययार्थं तु दुन्दुभेः कायम् उत्तमम्। पादाङ्गुष्ठेन चिक्षेप संपूर्णं दशयोजनम्।

rāghavaḥ pratyayārthaṃ tu dundubheḥ kāyam uttamam. pādāṅguṣṭhena cikṣepa saṃpūrṇaṃ daśayojanam.

बिभेद च पुनः सालान् सप्तैकेन महेषुणा। गिरिं रसातलं चैव जनयन् प्रत्ययं तदा।

bibheda ca punaḥ sālān saptaikena maheṣuṇā. giriṃ rasātalaṃ caiva janayan pratyayaṃ tadā.

ततः प्रीतमनास् तेन विश्वस्तः स महाकपिः। किष्किन्धां रामसहितो जगाम च गुहां तदा।

tataḥ prītamanās tena viśvastaḥ sa mahākapiḥ. kiṣkindhāṃ rāmasahito jagāma ca guhāṃ tadā.

ततो ऽगर्जद् धरिवरः सुग्रीवो हेमपिङ्गलः। तेन नादेन महता निर्जगाम हरीश्वरः।

tato 'garjad dharivaraḥ sugrīvo hemapiṅgalaḥ. tena nādena mahatā nirjagāma harīśvaraḥ.

ततः सुग्रीववचनाद् धत्वा वालिनम् आहवे। सुग्रीवम् एव तद् राज्ये राघवः प्रत्यपादयत्।

tataḥ sugrīvavacanād dhatvā vālinam āhave. sugrīvam eva tad rājye rāghavaḥ pratyapādayat.

स च सर्वान् समानीय वानरान् वानरर्षभः। दिशः प्रस्थापयाम् आस दिदृक्षुर् जनकात्मजाम्।

sa ca sarvān samānīya vānarān vānararṣabhaḥ. diśaḥ prasthāpayām āsa didṛkṣur janakātmajām.

ततो गृध्रस्य वचनात् संपातेर् हनुमान् बली। शतयोजनविस्तीर्णं पुप्लुवे लवणार्णवम्।

tato gṛdhrasya vacanāt saṃpāter hanumān balī. śatayojanavistīrṇaṃ pupluve lavaṇārṇavam.

तत्र लङ्कां समासाद्य पुरीं रावणपालिताम्। ददर्श सीतां ध्यायन्तीम् अशोकवनिकां गताम्।

tatra laṅkāṃ samāsādya purīṃ rāvaṇapālitām. dadarśa sītāṃ dhyāyantīm aśokavanikāṃ gatām.

निवेदयित्वाभिज्ञानं प्रवृत्तिं च निवेद्य च। समाश्वास्य च वैदेहीं मर्दयाम् आस तोरणम्।

nivedayitvābhijñānaṃ pravṛttiṃ ca nivedya ca. samāśvāsya ca vaidehīṃ mardayām āsa toraṇam.

पञ्च सेनाग्रगान् हत्वा सप्त मन्त्रिसुतान् अपि। शूरम् अक्षं च निष्पिष्य ग्रहणं समुपागमत्।

pañca senāgragān hatvā sapta mantrisutān api. śūram akṣaṃ ca niṣpiṣya grahaṇaṃ samupāgamat.

अस्त्रेणोन्मुहम् आत्मानं ज्ञात्वा पैतामहाद् वरात्। मर्षयन् राक्षसान् वीरो यन्त्रिणस् तान् यदृच्छया।

astreṇonmuham ātmānaṃ jñātvā paitāmahād varāt. marṣayan rākṣasān vīro yantriṇas tān yadṛcchayā.

ततो दग्ध्वा पुरीं लङ्काम् ऋते सीतां च मैथिलीम्। रामाय प्रियम् आख्यातुं पुनर् आयान् महाकपिः।

tato dagdhvā purīṃ laṅkām ṛte sītāṃ ca maithilīm. rāmāya priyam ākhyātuṃ punar āyān mahākapiḥ.

सो ऽभिगम्य महात्मानं कृत्वा रामं प्रदक्षिणम्। न्यवेदयद् अमेयात्मा दृष्टा सीतेति तत्त्वतः।

so 'bhigamya mahātmānaṃ kṛtvā rāmaṃ pradakṣiṇam. nyavedayad ameyātmā dṛṣṭā sīteti tattvataḥ.

ततः सुग्रीवसहितो गत्वा तीरं महोदधेः। समुद्रं क्षोभयाम् आस शरैर् आदित्यसंनिभैः।

tataḥ sugrīvasahito gatvā tīraṃ mahodadheḥ. samudraṃ kṣobhayām āsa śarair ādityasaṃnibhaiḥ.

दर्शयाम् आस चात्मानं समुद्रः सरितां पतिः। समुद्रवचनाच् चैव नलं सेतुम् अकारयत्।

darśayām āsa cātmānaṃ samudraḥ saritāṃ patiḥ. samudravacanāc caiva nalaṃ setum akārayat.

तेन गत्वा पुरीं लङ्कां हत्वा रावणम् आहवे। अभ्यषिञ्चत् स लङ्कायां राक्षसेन्द्रं विभीषणम्।

tena gatvā purīṃ laṅkāṃ hatvā rāvaṇam āhave. abhyaṣiñcat sa laṅkāyāṃ rākṣasendraṃ vibhīṣaṇam.

कर्मणा तेन महता त्रैलोक्यं सचराचरम्। सदेवर्षिगणं तुष्टं राघवस्य महात्मनः।

karmaṇā tena mahatā trailokyaṃ sacarācaram. sadevarṣigaṇaṃ tuṣṭaṃ rāghavasya mahātmanaḥ.

तथा परमसंतुष्टैः पूजितः सर्वदैवतैः। कृतकृत्यस् तदा रामो विज्वरः प्रमुमोद ह।

tathā paramasaṃtuṣṭaiḥ pūjitaḥ sarvadaivataiḥ. kṛtakṛtyas tadā rāmo vijvaraḥ pramumoda ha.

देवताभ्यो वरान् प्राप्य समुत्थाप्य च वानरान्। पुष्पकं तत् समारुह्य नन्दिग्रामं ययौ तदा।

devatābhyo varān prāpya samutthāpya ca vānarān. puṣpakaṃ tat samāruhya nandigrāmaṃ yayau tadā.

नन्दिग्रामे जटां हित्वा भ्रातृभिः सहितो ऽनघः। रामः सीताम् अनुप्राप्य राज्यं पुनर् अवाप्तवान्।

nandigrāme jaṭāṃ hitvā bhrātṛbhiḥ sahito 'naghaḥ. rāmaḥ sītām anuprāpya rājyaṃ punar avāptavān.

प्रहृष्टमुदितो लोकस् तुष्टः पुष्टः सुधार्मिकः। निरायमो अरोगश् च दुर्भिक्षभयवर्जितः।

prahṛṣṭamudito lokas tuṣṭaḥ puṣṭaḥ sudhārmikaḥ. nirāyamo arogaś ca durbhikṣabhayavarjitaḥ.

न पुत्रमरणं के चिद् द्रक्ष्यन्ति पुरुषाः क्व चित्। नार्यश् चाविधवा नित्यं भविष्यन्ति पतिव्रताः।

na putramaraṇaṃ ke cid drakṣyanti puruṣāḥ kva cit. nāryaś cāvidhavā nityaṃ bhaviṣyanti pativratāḥ.

न वातजं भयं किं चिन् नाप्सु मज्जन्ति जन्तवः। न चाग्रिजं भयं किं चिद् यथा कृतयुगे तथा।

na vātajaṃ bhayaṃ kiṃ cin nāpsu majjanti jantavaḥ. na cāgrijaṃ bhayaṃ kiṃ cid yathā kṛtayuge tathā.

अश्वमेधशतैर् इष्ट्वा तथा बहुसुवर्णकैः। गवां कोट्ययुतं दत्त्वा विद्वद्भ्यो विधिपूर्वकम्।

aśvamedhaśatair iṣṭvā tathā bahusuvarṇakaiḥ. gavāṃ koṭyayutaṃ dattvā vidvadbhyo vidhipūrvakam.

राजवंशाञ् शतगुणान् स्थापयिष्यति राघवः। चातुर्वर्ण्यं च लोके ऽस्मिन् स्वे स्वे धर्मे नियोक्ष्यति।

rājavaṃśāñ śataguṇān sthāpayiṣyati rāghavaḥ. cāturvarṇyaṃ ca loke 'smin sve sve dharme niyokṣyati.

दशवर्षसहस्राणि दशवर्षशतानि च। रामो राज्यम् उपासित्वा ब्रह्मलोकं गमिष्यति।

daśavarṣasahasrāṇi daśavarṣaśatāni ca. rāmo rājyam upāsitvā brahmalokaṃ gamiṣyati.

इदं पवित्रं पापघ्नं पुण्यं वेदैश् च संमितम्। यः पठेद् रामचरितं सर्वपापैः प्रमुच्यते।

idaṃ pavitraṃ pāpaghnaṃ puṇyaṃ vedaiś ca saṃmitam. yaḥ paṭhed rāmacaritaṃ sarvapāpaiḥ pramucyate.

एतद् आख्यानम् आयुष्यं पठन् रामायणं नरः। सपुत्रपौत्रः सगणः प्रेत्य स्वर्गे महीयते।

etad ākhyānam āyuṣyaṃ paṭhan rāmāyaṇaṃ naraḥ. saputrapautraḥ sagaṇaḥ pretya svarge mahīyate.

पठन् द्विजो वागृषभत्वम् ईयात् स्यात् क्षत्रियो भूमिपतित्वम् ईयात्। वणिग्जनः पण्यफलत्वम् ईयाज् जनश् च शूद्रो ऽपि महत्त्वम् ईयात्।

paṭhan dvijo vāgṛṣabhatvam īyāt syāt kṣatriyo bhūmipatitvam īyāt. vaṇigjanaḥ paṇyaphalatvam īyāj janaś ca śūdro 'pi mahattvam īyāt.

Project अर्थ (Artha): X, yashbonde.com, LinkedIn. See Sources

Loading adhyay...