महाभारत 3.220 (श्लोक 1)

Project Home / Contents

महाभारत

←वन पर्व→

←अध्याय 220→

[mh-3-220] • 27 श्लोकाः

मार्कण्डेय उवाच। यदा स्कन्देन मातॄणाम् एवम् एतत् प्रियं कृतम्। अथैनम् अब्रवीत् स्वाहा मम पुत्रस् त्वम् औरसः।

mārkaṇḍeya uvāca. yadā skandena mātṝṇām evam etat priyaṃ kṛtam. athainam abravīt svāhā mama putras tvam aurasaḥ.

इच्छाम्य् अहं त्वया दत्तां प्रीतिं परमदुर्लभाम्। ताम् अब्रवीत् ततः स्कन्दः प्रीतिम् इच्छसि कीदृशीम्।

icchāmy ahaṃ tvayā dattāṃ prītiṃ paramadurlabhām. tām abravīt tataḥ skandaḥ prītim icchasi kīdṛśīm.

स्वाहोवाच। दक्षस्याहं प्रिया कन्या स्वाहा नाम महाभुज। बाल्यात् प्रभृति नित्यं च जातकामा हुताशने।

svāhovāca. dakṣasyāhaṃ priyā kanyā svāhā nāma mahābhuja. bālyāt prabhṛti nityaṃ ca jātakāmā hutāśane.

न च मां कामिनीं पुत्र सम्यग् जानाति पावकः। इच्छामि शाश्वतं वासं वस्तुं पुत्र सहाग्निना।

na ca māṃ kāminīṃ putra samyag jānāti pāvakaḥ. icchāmi śāśvataṃ vāsaṃ vastuṃ putra sahāgninā.

स्कन्द उवाच। हव्यं कव्यं च यत् किं चिद् द्विजा मन्त्रपुरस्कृतम्। होष्यन्त्य् अग्नौ सदा देवि स्वाहेत्य् उक्त्वा समुद्यतम्।

skanda uvāca. havyaṃ kavyaṃ ca yat kiṃ cid dvijā mantrapuraskṛtam. hoṣyanty agnau sadā devi svāhety uktvā samudyatam.

अद्य प्रभृति दास्यन्ति सुवृत्ताः सत्पथे स्थिताः। एवम् अग्निस् त्वया सार्धं सदा वत्स्यति शोभने।

adya prabhṛti dāsyanti suvṛttāḥ satpathe sthitāḥ. evam agnis tvayā sārdhaṃ sadā vatsyati śobhane.

मार्कण्डेय उवाच। एवम् उक्ता ततः स्वाहा तुष्टा स्कन्देन पूजिता। पावकेन समायुक्ता भर्त्रा स्कन्दम् अपूजयत्।

mārkaṇḍeya uvāca. evam uktā tataḥ svāhā tuṣṭā skandena pūjitā. pāvakena samāyuktā bhartrā skandam apūjayat.

ततो ब्रह्मा महासेनं प्रजापतिर् अथाब्रवीत्। अभिगच्छ महादेवं पितरं त्रिपुरार्दनम्।

tato brahmā mahāsenaṃ prajāpatir athābravīt. abhigaccha mahādevaṃ pitaraṃ tripurārdanam.

रुद्रेणाग्निं समाविश्य स्वाहाम् आविश्य चोमया। हितार्थं सर्वलोकानां जातस् त्वम् अपराजितः।

rudreṇāgniṃ samāviśya svāhām āviśya comayā. hitārthaṃ sarvalokānāṃ jātas tvam aparājitaḥ.

उमायोन्यां च रुद्रेण शुक्रं सिक्तं महात्मना। आस्ते गिरौ निपतितं मिञ्जिकामिञ्जिकं यतः। मिथुनं वै महाभाग तत्र तद् रुद्रसंभवम्।

umāyonyāṃ ca rudreṇa śukraṃ siktaṃ mahātmanā. āste girau nipatitaṃ miñjikāmiñjikaṃ yataḥ. mithunaṃ vai mahābhāga tatra tad rudrasaṃbhavam.

संभूतं लोहितोदे तु शुक्रशेषम् अवापतत्। सूर्यरश्मिषु चाप्य् अन्यद् अन्यच् चैवापतद् भुवि। आसक्तम् अन्यद् वृक्षेषु तद् एवं पञ्चधापतत्।

saṃbhūtaṃ lohitode tu śukraśeṣam avāpatat. sūryaraśmiṣu cāpy anyad anyac caivāpatad bhuvi. āsaktam anyad vṛkṣeṣu tad evaṃ pañcadhāpatat.

त एते विविधाकारा गणा ज्ञेया मनीषिभिः। तव पारिषदा घोरा य एते पिशिताशनाः।

ta ete vividhākārā gaṇā jñeyā manīṣibhiḥ. tava pāriṣadā ghorā ya ete piśitāśanāḥ.

एवम् अस्त्व् इति चाप्य् उक्त्वा महासेनो महेश्वरम्। अपूजयद् अमेयात्मा पितरं पितृवत्सलः।

evam astv iti cāpy uktvā mahāseno maheśvaram. apūjayad ameyātmā pitaraṃ pitṛvatsalaḥ.

अर्कपुष्पैस् तु ते पञ्च गणाः पूज्या धनार्थिभिः। व्याधिप्रशमनार्थं च तेषां पूजां समाचरेत्।

arkapuṣpais tu te pañca gaṇāḥ pūjyā dhanārthibhiḥ. vyādhipraśamanārthaṃ ca teṣāṃ pūjāṃ samācaret.

मिञ्जिकामिञ्जिकं चैव मिथुनं रुद्रसंभवम्। नमस्कार्यं सदैवेह बालानां हितम् इच्छता।

miñjikāmiñjikaṃ caiva mithunaṃ rudrasaṃbhavam. namaskāryaṃ sadaiveha bālānāṃ hitam icchatā.

स्त्रियो मानुषमांसादा वृद्धिका नाम नामतः। वृक्षेषु जातास् ता देव्यो नमस्कार्याः प्रजार्थिभिः।

striyo mānuṣamāṃsādā vṛddhikā nāma nāmataḥ. vṛkṣeṣu jātās tā devyo namaskāryāḥ prajārthibhiḥ.

एवम् एते पिशाचानाम् असंख्येया गणाः स्मृताः। घण्टायाः सपताकायाः शृणु मे संभवं नृप।

evam ete piśācānām asaṃkhyeyā gaṇāḥ smṛtāḥ. ghaṇṭāyāḥ sapatākāyāḥ śṛṇu me saṃbhavaṃ nṛpa.

ऐरावतस्य घण्टे द्वे वैजयन्त्याव् इति श्रुते। गुहस्य ते स्वयं दत्ते शक्रेणानाय्य धीमता।

airāvatasya ghaṇṭe dve vaijayantyāv iti śrute. guhasya te svayaṃ datte śakreṇānāyya dhīmatā.

एका तत्र विशाखस्य घण्टा स्कन्दस्य चापरा। पताका कार्त्तिकेयस्य विशाखस्य च लोहिता।

ekā tatra viśākhasya ghaṇṭā skandasya cāparā. patākā kārttikeyasya viśākhasya ca lohitā.

यानि क्रीडनकान्य् अस्य देवैर् दत्तानि वै तदा। तैर् एव रमते देवो महासेनो महाबलः।

yāni krīḍanakāny asya devair dattāni vai tadā. tair eva ramate devo mahāseno mahābalaḥ.

स संवृतः पिशाचानां गणैर् देवगणैस् तथा। शुशुभे काञ्चने शैले दीप्यमानः श्रिया वृतः।

sa saṃvṛtaḥ piśācānāṃ gaṇair devagaṇais tathā. śuśubhe kāñcane śaile dīpyamānaḥ śriyā vṛtaḥ.

तेन वीरेण शुशुभे स शैलः शुभकाननः। आदित्येनेवांशुमता मन्दरश् चारुकन्दरः।

tena vīreṇa śuśubhe sa śailaḥ śubhakānanaḥ. ādityenevāṃśumatā mandaraś cārukandaraḥ.

संतानकवनैः फुल्लैः करवीरवनैर् अपि। पारिजातवनैश् चैव जपाशोकवनैस् तथा।

saṃtānakavanaiḥ phullaiḥ karavīravanair api. pārijātavanaiś caiva japāśokavanais tathā.

कदम्बतरुषण्डैश् च दिव्यैर् मृगगणैर् अपि। दिव्यैः पक्षिगणैश् चैव शुशुभे श्वेतपर्वतः।

kadambataruṣaṇḍaiś ca divyair mṛgagaṇair api. divyaiḥ pakṣigaṇaiś caiva śuśubhe śvetaparvataḥ.

तत्र देवगणाः सर्वे सर्वे चैव महर्षयः। मेघतूर्यरवाश् चैव क्षुब्धोदधिसमस्वनाः।

tatra devagaṇāḥ sarve sarve caiva maharṣayaḥ. meghatūryaravāś caiva kṣubdhodadhisamasvanāḥ.

तत्र दिव्याश् च गन्धर्वा नृत्यन्त्य् अप्सरसस् तथा। हृष्टानां तत्र भूतानां श्रूयते निनदो महान्।

tatra divyāś ca gandharvā nṛtyanty apsarasas tathā. hṛṣṭānāṃ tatra bhūtānāṃ śrūyate ninado mahān.

एवं सेन्द्रं जगत् सर्वं श्वेतपर्वतसंस्थितम्। प्रहृष्टं प्रेक्षते स्कन्दं न च ग्लायति दर्शनात्।

evaṃ sendraṃ jagat sarvaṃ śvetaparvatasaṃsthitam. prahṛṣṭaṃ prekṣate skandaṃ na ca glāyati darśanāt.

Project अर्थ (Artha): X, yashbonde.com, LinkedIn. See Sources

Loading adhyay...