महाभारत 13.79 (श्लोक 1)

Project Home / Contents

महाभारत

←अनुशासन पर्व→

←अध्याय 79→

[mh-13-79] • 17 श्लोकाः

वसिष्ठ उवाच। घृतक्षीरप्रदा गावो घृतयोन्यो घृतोद्भवाः। घृतनद्यो घृतावर्तास् ता मे सन्तु सदा गृहे।

vasiṣṭha uvāca. ghṛtakṣīrapradā gāvo ghṛtayonyo ghṛtodbhavāḥ. ghṛtanadyo ghṛtāvartās tā me santu sadā gṛhe.

घृतं मे हृदये नित्यं घृतं नाभ्यां प्रतिष्ठितम्। घृतं सर्वेषु गात्रेषु घृतं मे मनसि स्थितम्।

ghṛtaṃ me hṛdaye nityaṃ ghṛtaṃ nābhyāṃ pratiṣṭhitam. ghṛtaṃ sarveṣu gātreṣu ghṛtaṃ me manasi sthitam.

गावो ममाग्रतो नित्यं गावः पृष्ठत एव च। गावो मे सर्वतश् चैव गवां मध्ये वसाम्य् अहम्।

gāvo mamāgrato nityaṃ gāvaḥ pṛṣṭhata eva ca. gāvo me sarvataś caiva gavāṃ madhye vasāmy aham.

इत्य् आचम्य जपेत् सायं प्रातश् च पुरुषः सदा। यद् अह्ना कुरुते पापं तस्मात् स परिमुच्यते।

ity ācamya japet sāyaṃ prātaś ca puruṣaḥ sadā. yad ahnā kurute pāpaṃ tasmāt sa parimucyate.

प्रासादा यत्र सौवर्णा वसोर् धारा च यत्र सा। गन्धर्वाप्सरसो यत्र तत्र यान्ति सहस्रदाः।

prāsādā yatra sauvarṇā vasor dhārā ca yatra sā. gandharvāpsaraso yatra tatra yānti sahasradāḥ.

नवनीतपङ्काः क्षीरोदा दधिशैवलसंकुलाः। वहन्ति यत्र नद्यो वै तत्र यान्ति सहस्रदाः।

navanītapaṅkāḥ kṣīrodā dadhiśaivalasaṃkulāḥ. vahanti yatra nadyo vai tatra yānti sahasradāḥ.

गवां शतसहस्रं तु यः प्रयच्छेद् यथाविधि। पराम् ऋद्धिम् अवाप्याथ स गोलोके महीयते।

gavāṃ śatasahasraṃ tu yaḥ prayacched yathāvidhi. parām ṛddhim avāpyātha sa goloke mahīyate.

दश चोभयतः प्रेत्य मातापित्रोः पितामहान्। दधाति सुकृतांल् लोकान् पुनाति च कुलं नरः।

daśa cobhayataḥ pretya mātāpitroḥ pitāmahān. dadhāti sukṛtāṃl lokān punāti ca kulaṃ naraḥ.

धेन्वाः प्रमाणेन समप्रमाणां; धेनुं तिलानाम् अपि च प्रदाय। पानीयदाता च यमस्य लोके; न यातनां कां चिद् उपैति तत्र। लोकान् अनन्तान् समवाप्य धीरः। प्रमोदते सुकृती स्वर्गलोके।

dhenvāḥ pramāṇena samapramāṇāṃ; dhenuṃ tilānām api ca pradāya. pānīyadātā ca yamasya loke; na yātanāṃ kāṃ cid upaiti tatra. lokān anantān samavāpya dhīraḥ. pramodate sukṛtī svargaloke.

पवित्रम् अग्र्यं जगतः प्रतिष्ठा; दिवौकसां मातरो ऽथाप्रमेयाः। अन्वालभेद् दक्षिणतो व्रजेच् च; दद्याच् च पात्रे प्रसमीक्ष्य कालम्।

pavitram agryaṃ jagataḥ pratiṣṭhā; divaukasāṃ mātaro 'thāprameyāḥ. anvālabhed dakṣiṇato vrajec ca; dadyāc ca pātre prasamīkṣya kālam.

धेनुं सवत्सां कपिलां भूरिशृङ्गां; कांस्योपदोहां वसनोत्तरीयाम्। प्रदाय तां गाहति दुर्विगाह्यां; याम्यां सभां वीतभयो मनुष्यः।

dhenuṃ savatsāṃ kapilāṃ bhūriśṛṅgāṃ; kāṃsyopadohāṃ vasanottarīyām. pradāya tāṃ gāhati durvigāhyāṃ; yāmyāṃ sabhāṃ vītabhayo manuṣyaḥ.

सुरूपा बहुरूपाश् च विश्वरूपाश् च मातरः। गावो माम् उपतिष्ठन्ताम् इति नित्यं प्रकीर्तयेत्।

surūpā bahurūpāś ca viśvarūpāś ca mātaraḥ. gāvo mām upatiṣṭhantām iti nityaṃ prakīrtayet.

नातः पुण्यतरं दानं नातः पुण्यतरं फलम्। नातो विशिष्टं लोकेषु भूतं भवितुम् अर्हति।

nātaḥ puṇyataraṃ dānaṃ nātaḥ puṇyataraṃ phalam. nāto viśiṣṭaṃ lokeṣu bhūtaṃ bhavitum arhati.

त्वचा लोम्नाथ शृङ्गैश् च वालैः क्षीरेण मेदसा। यज्ञं वहन्ति संभूय किम् अस्त्य् अभ्यधिकं ततः।

tvacā lomnātha śṛṅgaiś ca vālaiḥ kṣīreṇa medasā. yajñaṃ vahanti saṃbhūya kim asty abhyadhikaṃ tataḥ.

यया सर्वम् इदं व्याप्तं जगत् स्थावरजङ्गमम्। तां धेनुं शिरसा वन्दे भूतभव्यस्य मातरम्।

yayā sarvam idaṃ vyāptaṃ jagat sthāvarajaṅgamam. tāṃ dhenuṃ śirasā vande bhūtabhavyasya mātaram.

गुणवचनसमुच्चयैकदेशो; नृवर मयैष गवां प्रकीर्तितस् ते। न हि परम् इह दानम् अस्ति गोभ्यो; भवन्ति न चापि परायणं तथान्यत्।

guṇavacanasamuccayaikadeśo; nṛvara mayaiṣa gavāṃ prakīrtitas te. na hi param iha dānam asti gobhyo; bhavanti na cāpi parāyaṇaṃ tathānyat.

भीष्म उवाच। परम् इदम् इति भूमिपो विचिन्त्य; प्रवरम् ऋषेर् वचनं ततो महात्मा। व्यसृजत नियतात्मवान् द्विजेभ्यः; सुबहु च गोधनम् आप्तवांश् च लोकान्।

bhīṣma uvāca. param idam iti bhūmipo vicintya; pravaram ṛṣer vacanaṃ tato mahātmā. vyasṛjata niyatātmavān dvijebhyaḥ; subahu ca godhanam āptavāṃś ca lokān.

Project अर्थ (Artha): X, yashbonde.com, LinkedIn. See Sources

Loading adhyay...