वायुर् उवाच। शृणु मूढ गुणान् कांश् चिद् ब्राह्मणानां महात्मनाम्। ये त्वया कीर्तिता राजंस् तेभ्यो ऽथ ब्राह्मणो वरः।

त्यक्त्वा महीत्वं भूमिस् तु स्पर्धयाङ्गनृपस्य ह। नाशं जगाम तां विप्रो व्यष्टम्भयत कश्यपः।

अक्षया ब्राह्मणा राजन् दिवि चेह च नित्यदा। अपिबत् तेजसा ह्य् आपः स्वयम् एवाङ्गिराः पुरा।

स ताः पिबन् क्षीरम् इव नातृप्यत महातपाः। अपूरयन् महौघेन महीं सर्वां च पार्थिव।

तस्मिन्न् अहं च क्रुद्धे वै जगत् त्यक्त्वा ततो गतः। व्यतिष्ठम् अग्निहोत्रे च चिरम् अङ्गिरसो भयात्।

अभिशप्तश् च भगवान् गौतमेन पुरंदरः। अहल्यां कामयानो वै धर्मार्थं च न हिंसितः।

तथा समुद्रो नृपते पूर्णो मृष्टेन वारिणा। ब्राह्मणैर् अभिशप्तः संल् लवणोदः कृतो विभो।

सुवर्णवर्णो निर्धूमः संहतोर्ध्वशिखः कविः। क्रुद्धेनाङ्गिरसा शप्तो गुणैर् एतैर् विवर्जितः।

मरुतश् चूर्णितान् पश्य ये ऽहसन्त महोदधिम्। सुवर्णधारिणा नित्यम् अवशप्ता द्विजातिना।

समो न त्वं द्विजातिभ्यः श्रेष्ठं विद्धि नराधिप। गर्भस्थान् ब्राह्मणान् सम्यङ् नमस्यति किल प्रभुः।

दण्डकानां महद् राज्यं ब्राह्मणेन विनाशितम्। तालजङ्घं महत् क्षत्रम् और्वेणैकेन नाशितम्।

त्वया च विपुलं राज्यं बलं धर्मः श्रुतं तथा। दत्तात्रेयप्रसादेन प्राप्तं परमदुर्लभम्।

अग्निं त्वं यजसे नित्यं कस्माद् अर्जुन ब्राह्मणम्। स हि सर्वस्य लोकस्य हव्यवाट् किं न वेत्सि तम्।

अथ वा ब्राह्मणश्रेष्ठम् अनु भूतानुपालकम्। कर्तारं जीवलोकस्य कस्माज् जानन् विमुह्यसे।

तथा प्रजापतिर् ब्रह्मा अव्यक्तः प्रभवाप्ययः। येनेदं निखिलं विश्वं जनितं स्थावरं चरम्।

अण्डजातं तु ब्रह्माणं के चिद् इच्छन्त्य् अपण्डिताः। अण्डाद् भिन्नाद् बभुः शैला दिशो ऽम्भः पृथिवी दिवम्।

द्रष्टव्यं नैतद् एवं हि कथं ज्यायस्तमो हि सः। स्मृतम् आकाशम् अण्डं तु तस्माज् जातः पितामहः।

तिष्ठेत् कथम् इति ब्रूहि न किं चिद् धि तदा भवेत्। अहंकार इति प्रोक्तः सर्वतेजोगतः प्रभुः।

नास्त्य् अण्डम् अस्ति तु ब्रह्मा स राजंल् लोकभावनः। इत्य् उक्तः स तदा तूष्णीम् अभूद् वायुस् तम् अब्रवीत्।