वैशंपायन उवाच। तस्मिन् वाक्यान्तरे वक्ता देवस्थानो महातपाः। अभिनीततरं वाक्यम् इत्य् उवाच युधिष्ठिरम्।

यद् वचः फल्गुनेनोक्तं न ज्यायो ऽस्ति धनाद् इति। अत्र ते वर्तयिष्यामि तद् एकाग्रमनाः शृणु।

अजातशत्रो धर्मेण कृत्स्ना ते वसुधा जिता। तां जित्वा न वृथा राजंस् त्वं परित्यक्तुम् अर्हसि।

चतुष्पदी हि निःश्रेणी कर्मण्य् एषा प्रतिष्ठिता। तां क्रमेण महाबाहो यथावज् जय पार्थिव।

तस्मात् पार्थ महायज्ञैर् यजस्व बहुदक्षिणैः। स्वाध्याययज्ञा ऋषयो ज्ञानयज्ञास् तथापरे।

कर्मनिष्ठांस् तु बुध्येथास् तपोनिष्ठांश् च भारत। वैखानसानां राजेन्द्र वचनं श्रूयते यथा।

ईहते धनहेतोर् यस् तस्यानीहा गरीयसी। भूयान् दोषः प्रवर्धेत यस् तं धनम् अपाश्रयेत्।

कृच्छ्राच् च द्रव्यसंहारं कुर्वन्ति धनकारणात्। धनेन तृषितो ऽबुद्ध्या भ्रूणहत्यां न बुध्यते।

अनर्हते यद् ददाति न ददाति यद् अर्हते। अनर्हार्हापरिज्ञानाद् दानधर्मो ऽपि दुष्करः।

यज्ञाय सृष्टानि धनानि धात्रा; यष्टादिष्टः पुरुषो रक्षिता च। तस्मात् सर्वं यज्ञ एवोपयोज्यं; धनं ततो ऽनन्तर एव कामः।

यज्ञैर् इन्द्रो विविधैर् अन्नवद्भिर्; देवान् सर्वान् अभ्ययान् महौजाः। तेनेन्द्रत्वं प्राप्य विभ्राजते ऽसौ; तस्माद् यज्ञे सर्वम् एवोपयोज्यम्।

महादेवः सर्वमेधे महात्मा; हुत्वात्मानं देवदेवो विभूतः। विश्वांल् लोकान् व्याप्य विष्टभ्य कीर्त्या; विरोचते द्युतिमान् कृत्तिवासाः।

आविक्षितः पार्थिवो वै मरुत्तः; स्वृद्ध्या मर्त्यो यो ऽजयद् देवराजम्। यज्ञे यस्य श्रीः स्वयं संनिविष्टा; यस्मिन् भाण्डं काञ्चनं सर्वम् आसीत्।

हरिश्चन्द्रः पार्थिवेन्द्रः श्रुतस् ते; यज्ञैर् इष्ट्वा पुण्यकृद् वीतशोकः। ऋद्ध्या शक्रं यो ऽजयन् मानुषः संस्; तस्माद् यज्ञे सर्वम् एवोपयोज्यम्।