महाभारत 12.124 (श्लोक 1)

Project Home / Contents

महाभारत

←शान्ति पर्व→

←अध्याय 124→

[mh-12-124] • 69 श्लोकाः

युधिष्ठिर उवाच। इमे जना नरश्रेष्ठ प्रशंसन्ति सदा भुवि। धर्मस्य शीलम् एवादौ ततो मे संशयो महान्।

yudhiṣṭhira uvāca. ime janā naraśreṣṭha praśaṃsanti sadā bhuvi. dharmasya śīlam evādau tato me saṃśayo mahān.

यदि तच् छक्यम् अस्माभिर् ज्ञातुं धर्मभृतां वर। श्रोतुम् इच्छामि तत् सर्वं यथैतद् उपलभ्यते।

yadi tac chakyam asmābhir jñātuṃ dharmabhṛtāṃ vara. śrotum icchāmi tat sarvaṃ yathaitad upalabhyate.

कथं नु प्राप्यते शीलं श्रोतुम् इच्छामि भारत। किंलक्षणं च तत् प्रोक्तं ब्रूहि मे वदतां वर।

kathaṃ nu prāpyate śīlaṃ śrotum icchāmi bhārata. kiṃlakṣaṇaṃ ca tat proktaṃ brūhi me vadatāṃ vara.

भीष्म उवाच। पुरा दुर्योधनेनेह धृतराष्ट्राय मानद। आख्यातं तप्यमानेन श्रियं दृष्ट्वा तथागताम्।

bhīṣma uvāca. purā duryodhaneneha dhṛtarāṣṭrāya mānada. ākhyātaṃ tapyamānena śriyaṃ dṛṣṭvā tathāgatām.

इन्द्रप्रस्थे महाराज तव सभ्रातृकस्य ह। सभायां चावहसनं तत् सर्वं शृणु भारत।

indraprasthe mahārāja tava sabhrātṛkasya ha. sabhāyāṃ cāvahasanaṃ tat sarvaṃ śṛṇu bhārata.

भवतस् तां सभां दृष्ट्वा समृद्धिं चाप्य् अनुत्तमाम्। दुर्योधनस् तदासीनः सर्वं पित्रे न्यवेदयत्।

bhavatas tāṃ sabhāṃ dṛṣṭvā samṛddhiṃ cāpy anuttamām. duryodhanas tadāsīnaḥ sarvaṃ pitre nyavedayat.

श्रुत्वा च धृतराष्ट्रो ऽपि दुर्योधनवचस् तदा। अब्रवीत् कर्णसहितं दुर्योधनम् इदं वचः।

śrutvā ca dhṛtarāṣṭro 'pi duryodhanavacas tadā. abravīt karṇasahitaṃ duryodhanam idaṃ vacaḥ.

किमर्थं तप्यसे पुत्र श्रोतुम् इच्छामि तत्त्वतः। श्रुत्वा त्वाम् अनुनेष्यामि यदि सम्यग् भविष्यसि।

kimarthaṃ tapyase putra śrotum icchāmi tattvataḥ. śrutvā tvām anuneṣyāmi yadi samyag bhaviṣyasi.

यथा त्वं महद् ऐश्वर्यं प्राप्तः परपुरंजय। किंकरा भ्रातरः सर्वे मित्राः संबन्धिनस् तथा।

yathā tvaṃ mahad aiśvaryaṃ prāptaḥ parapuraṃjaya. kiṃkarā bhrātaraḥ sarve mitrāḥ saṃbandhinas tathā.

आच्छादयसि प्रावारान् अश्नासि पिशितोदनम्। आजानेया वहन्ति त्वां कस्माच् छोचसि पुत्रक।

ācchādayasi prāvārān aśnāsi piśitodanam. ājāneyā vahanti tvāṃ kasmāc chocasi putraka.

दुर्योधन उवाच। दश तानि सहस्राणि स्नातकानां महात्मनाम्। भुञ्जते रुक्मपात्रीषु युधिष्ठिरनिवेशने।

duryodhana uvāca. daśa tāni sahasrāṇi snātakānāṃ mahātmanām. bhuñjate rukmapātrīṣu yudhiṣṭhiraniveśane.

दृष्ट्वा च तां सभां दिव्यां दिव्यपुष्पफलान्विताम्। अश्वांस् तित्तिरकल्माषान् रत्नानि विविधानि च।

dṛṣṭvā ca tāṃ sabhāṃ divyāṃ divyapuṣpaphalānvitām. aśvāṃs tittirakalmāṣān ratnāni vividhāni ca.

दृष्ट्वा तां पाण्डवेयानाम् ऋद्धिम् इन्द्रोपमां शुभाम्। अमित्राणां सुमहतीम् अनुशोचामि मानद।

dṛṣṭvā tāṃ pāṇḍaveyānām ṛddhim indropamāṃ śubhām. amitrāṇāṃ sumahatīm anuśocāmi mānada.

धृतराष्ट्र उवाच। यदीच्छसि श्रियं तात यादृशीं तां युधिष्ठिरे। विशिष्टां वा नरव्याघ्र शीलवान् भव पुत्रक।

dhṛtarāṣṭra uvāca. yadīcchasi śriyaṃ tāta yādṛśīṃ tāṃ yudhiṣṭhire. viśiṣṭāṃ vā naravyāghra śīlavān bhava putraka.

शीलेन हि त्रयो लोकाः शक्या जेतुं न संशयः। न हि किं चिद् असाध्यं वै लोके शीलवतां भवेत्।

śīlena hi trayo lokāḥ śakyā jetuṃ na saṃśayaḥ. na hi kiṃ cid asādhyaṃ vai loke śīlavatāṃ bhavet.

एकरात्रेण मान्धाता त्र्यहेण जनमेजयः। सप्तरात्रेण नाभागः पृथिवीं प्रतिपेदिवान्।

ekarātreṇa māndhātā tryaheṇa janamejayaḥ. saptarātreṇa nābhāgaḥ pṛthivīṃ pratipedivān.

एते हि पार्थिवाः सर्वे शीलवन्तो दमान्विताः। अतस् तेषां गुणक्रीता वसुधा स्वयम् आगमत्। दुर्योधन उवाच। कथं तत् प्राप्यते शीलं श्रोतुम् इच्छामि भारत। येन शीलेन संप्राप्ताः क्षिप्रम् एते वसुंधराम्।

ete hi pārthivāḥ sarve śīlavanto damānvitāḥ. atas teṣāṃ guṇakrītā vasudhā svayam āgamat. duryodhana uvāca. kathaṃ tat prāpyate śīlaṃ śrotum icchāmi bhārata. yena śīlena saṃprāptāḥ kṣipram ete vasuṃdharām.

अत्राप्य् उदाहरन्तीमम् इतिहासं पुरातनम्। नारदेन पुरा प्रोक्तं शीलम् आश्रित्य भारत।

atrāpy udāharantīmam itihāsaṃ purātanam. nāradena purā proktaṃ śīlam āśritya bhārata.

प्रह्रादेन हृतं राज्यं महेन्द्रस्य महात्मनः। शीलम् आश्रित्य दैत्येन त्रैलोक्यं च वशीकृतम्।

prahrādena hṛtaṃ rājyaṃ mahendrasya mahātmanaḥ. śīlam āśritya daityena trailokyaṃ ca vaśīkṛtam.

ततो बृहस्पतिं शक्रः प्राञ्जलिः समुपस्थितः। उवाच च महाप्राज्ञः श्रेय इच्छामि वेदितुम्।

tato bṛhaspatiṃ śakraḥ prāñjaliḥ samupasthitaḥ. uvāca ca mahāprājñaḥ śreya icchāmi veditum.

ततो बृहस्पतिस् तस्मै ज्ञानं नैःश्रेयसं परम्। कथयाम् आस भगवान् देवेन्द्राय कुरूद्वह।

tato bṛhaspatis tasmai jñānaṃ naiḥśreyasaṃ param. kathayām āsa bhagavān devendrāya kurūdvaha.

एतावच् छ्रेय इत्य् एव बृहस्पतिर् अभाषत। इन्द्रस् तु भूयः पप्रच्छ क्व विशेषो भवेद् इति।

etāvac chreya ity eva bṛhaspatir abhāṣata. indras tu bhūyaḥ papraccha kva viśeṣo bhaved iti.

बृहस्पतिर् उवाच। विशेषो ऽस्ति महांस् तात भार्गवस्य महात्मनः। तत्रागमय भद्रं ते भूय एव पुरंदर।

bṛhaspatir uvāca. viśeṣo 'sti mahāṃs tāta bhārgavasya mahātmanaḥ. tatrāgamaya bhadraṃ te bhūya eva puraṃdara.

धृतराष्ट्र उवाच। आत्मनस् तु ततः श्रेयो भार्गवात् सुमहायशाः। ज्ञानम् आगमयत् प्रीत्या पुनः स परमद्युतिः।

dhṛtarāṣṭra uvāca. ātmanas tu tataḥ śreyo bhārgavāt sumahāyaśāḥ. jñānam āgamayat prītyā punaḥ sa paramadyutiḥ.

तेनापि समनुज्ञातो भार्गवेण महात्मना। श्रेयो ऽस्तीति पुनर् भूयः शुक्रम् आह शतक्रतुः।

tenāpi samanujñāto bhārgaveṇa mahātmanā. śreyo 'stīti punar bhūyaḥ śukram āha śatakratuḥ.

भार्गवस् त्व् आह धर्मज्ञः प्रह्रादस्य महात्मनः। ज्ञानम् अस्ति विशेषेण ततो हृष्टश् च सो ऽभवत्।

bhārgavas tv āha dharmajñaḥ prahrādasya mahātmanaḥ. jñānam asti viśeṣeṇa tato hṛṣṭaś ca so 'bhavat.

स ततो ब्राह्मणो भूत्वा प्रह्रादं पाकशासनः। सृत्वा प्रोवाच मेधावी श्रेय इच्छामि वेदितुम्।

sa tato brāhmaṇo bhūtvā prahrādaṃ pākaśāsanaḥ. sṛtvā provāca medhāvī śreya icchāmi veditum.

प्रह्रादस् त्व् अब्रवीद् विप्रं क्षणो नास्ति द्विजर्षभ। त्रैलोक्यराज्ये सक्तस्य ततो नोपदिशामि ते।

prahrādas tv abravīd vipraṃ kṣaṇo nāsti dvijarṣabha. trailokyarājye saktasya tato nopadiśāmi te.

ब्राह्मणस् त्व् अब्रवीद् वाक्यं कस्मिन् काले क्षणो भवेत्। ततोपदिष्टम् इच्छामि यद् यत् कार्यान्तरं भवेत्।

brāhmaṇas tv abravīd vākyaṃ kasmin kāle kṣaṇo bhavet. tatopadiṣṭam icchāmi yad yat kāryāntaraṃ bhavet.

ततः प्रीतो ऽभवद् राजा प्रह्रादो ब्रह्मवादिने। तथेत्य् उक्त्वा शुभे काले ज्ञानतत्त्वं ददौ तदा।

tataḥ prīto 'bhavad rājā prahrādo brahmavādine. tathety uktvā śubhe kāle jñānatattvaṃ dadau tadā.

ब्राह्मणो ऽपि यथान्यायं गुरुवृत्तिम् अनुत्तमाम्। चकार सर्वभावेन यद्वत् स मनसेच्छति।

brāhmaṇo 'pi yathānyāyaṃ guruvṛttim anuttamām. cakāra sarvabhāvena yadvat sa manasecchati.

पृष्टश् च तेन बहुशः प्राप्तं कथम् अरिंदम। त्रैलोक्यराज्यं धर्मज्ञ कारणं तद् ब्रवीहि मे। प्रह्लादो ऽपि महाराज ब्राह्मणं वाक्यम् अब्रवीत्।

pṛṣṭaś ca tena bahuśaḥ prāptaṃ katham ariṃdama. trailokyarājyaṃ dharmajña kāraṇaṃ tad bravīhi me. prahlādo 'pi mahārāja brāhmaṇaṃ vākyam abravīt.

प्रह्राद उवाच। नासूयामि द्विजश्रेष्ठ राजास्मीति कदा चन। कव्यानि वदतां तात संयच्छामि वहामि च।

prahrāda uvāca. nāsūyāmi dvijaśreṣṭha rājāsmīti kadā cana. kavyāni vadatāṃ tāta saṃyacchāmi vahāmi ca.

ते विस्रब्धाः प्रभाषन्ते संयच्छन्ति च मां सदा। ते मा कव्यपदे सक्तं शुश्रूषुम् अनसूयकम्।

te visrabdhāḥ prabhāṣante saṃyacchanti ca māṃ sadā. te mā kavyapade saktaṃ śuśrūṣum anasūyakam.

धर्मात्मानं जितक्रोधं संयतं संयतेन्द्रियम्। समाचिन्वन्ति शास्तारः क्षौद्रं मध्व् इव मक्षिकाः।

dharmātmānaṃ jitakrodhaṃ saṃyataṃ saṃyatendriyam. samācinvanti śāstāraḥ kṣaudraṃ madhv iva makṣikāḥ.

सो ऽहं वागग्रपिष्टानां रसानाम् अवलेहिता। स्वजात्यान् अधितिष्ठामि नक्षत्राणीव चन्द्रमाः।

so 'haṃ vāgagrapiṣṭānāṃ rasānām avalehitā. svajātyān adhitiṣṭhāmi nakṣatrāṇīva candramāḥ.

एतत् पृथिव्याम् अमृतम् एतच् चक्षुर् अनुत्तमम्। यद् ब्राह्मणमुखे कव्यम् एतच् छ्रुत्वा प्रवर्तते।

etat pṛthivyām amṛtam etac cakṣur anuttamam. yad brāhmaṇamukhe kavyam etac chrutvā pravartate.

धृतराष्ट्र उवाच। एतावच् छ्रेय इत्य् आह प्रह्रादो ब्रह्मवादिनम्। शुश्रूषितस् तेन तदा दैत्येन्द्रो वाक्यम् अब्रवीत्।

dhṛtarāṣṭra uvāca. etāvac chreya ity āha prahrādo brahmavādinam. śuśrūṣitas tena tadā daityendro vākyam abravīt.

यथावद् गुरुवृत्त्या ते प्रीतो ऽस्मि द्विजसत्तम। वरं वृणीष्व भद्रं ते प्रदातास्मि न संशयः।

yathāvad guruvṛttyā te prīto 'smi dvijasattama. varaṃ vṛṇīṣva bhadraṃ te pradātāsmi na saṃśayaḥ.

कृतम् इत्य् एव दैत्येन्द्रम् उवाच स च वै द्विजः। प्रह्रादस् त्व् अब्रवीत् प्रीतो गृह्यतां वर इत्य् उत।

kṛtam ity eva daityendram uvāca sa ca vai dvijaḥ. prahrādas tv abravīt prīto gṛhyatāṃ vara ity uta.

ब्राह्मण उवाच। यदि राजन् प्रसन्नस् त्वं मम चेच्छसि चेद् धितम्। भवतः शीलम् इच्छामि प्राप्तुम् एष वरो मम।

brāhmaṇa uvāca. yadi rājan prasannas tvaṃ mama cecchasi ced dhitam. bhavataḥ śīlam icchāmi prāptum eṣa varo mama.

धृतराष्ट्र उवाच। ततः प्रीतश् च दैत्येन्द्रो भयं चास्याभवन् महत्। वरे प्रदिष्टे विप्रेण नाल्पतेजायम् इत्य् उत।

dhṛtarāṣṭra uvāca. tataḥ prītaś ca daityendro bhayaṃ cāsyābhavan mahat. vare pradiṣṭe vipreṇa nālpatejāyam ity uta.

एवम् अस्त्व् इति तं प्राह प्रह्रादो विस्मितस् तदा। उपाकृत्य तु विप्राय वरं दुःखान्वितो ऽभवत्।

evam astv iti taṃ prāha prahrādo vismitas tadā. upākṛtya tu viprāya varaṃ duḥkhānvito 'bhavat.

दत्ते वरे गते विप्रे चिन्तासीन् महती ततः। प्रह्रादस्य महाराज निश्चयं न च जग्मिवान्।

datte vare gate vipre cintāsīn mahatī tataḥ. prahrādasya mahārāja niścayaṃ na ca jagmivān.

तस्य चिन्तयतस् तात छायाभूतं महाद्युते। तेजो विग्रहवत् तात शरीरम् अजहात् तदा।

tasya cintayatas tāta chāyābhūtaṃ mahādyute. tejo vigrahavat tāta śarīram ajahāt tadā.

तम् अपृच्छन् महाकायं प्रह्रादः को भवान् इति। प्रत्याह ननु शीलो ऽस्मि त्यक्तो गच्छाम्य् अहं त्वया।

tam apṛcchan mahākāyaṃ prahrādaḥ ko bhavān iti. pratyāha nanu śīlo 'smi tyakto gacchāmy ahaṃ tvayā.

तस्मिन् द्विजवरे राजन् वत्स्याम्य् अहम् अनिन्दितम्। यो ऽसौ शिष्यत्वम् आगम्य त्वयि नित्यं समाहितः। इत्य् उक्त्वान्तर्हितं तद् वै शक्रं चान्वविशत् प्रभो।

tasmin dvijavare rājan vatsyāmy aham aninditam. yo 'sau śiṣyatvam āgamya tvayi nityaṃ samāhitaḥ. ity uktvāntarhitaṃ tad vai śakraṃ cānvaviśat prabho.

तस्मिंस् तेजसि याते तु तादृग्रूपस् ततो ऽपरः। शरीरान् निःसृतस् तस्य को भवान् इति चाब्रवीत्।

tasmiṃs tejasi yāte tu tādṛgrūpas tato 'paraḥ. śarīrān niḥsṛtas tasya ko bhavān iti cābravīt.

धर्मं प्रह्राद मां विद्धि यत्रासौ द्विजसत्तमः। तत्र यास्यामि दैत्येन्द्र यतः शीलं ततो ह्य् अहम्।

dharmaṃ prahrāda māṃ viddhi yatrāsau dvijasattamaḥ. tatra yāsyāmi daityendra yataḥ śīlaṃ tato hy aham.

ततो ऽपरो महाराज प्रज्वलन्न् इव तेजसा। शरीरान् निःसृतस् तस्य प्रह्रादस्य महात्मनः।

tato 'paro mahārāja prajvalann iva tejasā. śarīrān niḥsṛtas tasya prahrādasya mahātmanaḥ.

को भवान् इति पृष्टश् च तम् आह स महाद्युतिः। सत्यम् अस्म्य् असुरेन्द्राग्र्य यास्ये ऽहं धर्मम् अन्व् इह।

ko bhavān iti pṛṣṭaś ca tam āha sa mahādyutiḥ. satyam asmy asurendrāgrya yāsye 'haṃ dharmam anv iha.

तस्मिन्न् अनुगते धर्मं पुरुषे पुरुषो ऽपरः। निश्चक्राम ततस् तस्मात् पृष्टश् चाह महात्मना। वृत्तं प्रह्राद मां विद्धि यतः सत्यं ततो ह्य् अहम्।

tasminn anugate dharmaṃ puruṣe puruṣo 'paraḥ. niścakrāma tatas tasmāt pṛṣṭaś cāha mahātmanā. vṛttaṃ prahrāda māṃ viddhi yataḥ satyaṃ tato hy aham.

तस्मिन् गते महाश्वेतः शरीरात् तस्य निर्ययौ। पृष्टश् चाह बलं विद्धि यतो वृत्तम् अहं ततः। इत्य् उक्त्वा च ययौ तत्र यतो वृत्तं नराधिप।

tasmin gate mahāśvetaḥ śarīrāt tasya niryayau. pṛṣṭaś cāha balaṃ viddhi yato vṛttam ahaṃ tataḥ. ity uktvā ca yayau tatra yato vṛttaṃ narādhipa.

ततः प्रभामयी देवी शरीरात् तस्य निर्ययौ। ताम् अपृच्छत् स दैत्येन्द्रः सा श्रीर् इत्य् एवम् अब्रवीत्।

tataḥ prabhāmayī devī śarīrāt tasya niryayau. tām apṛcchat sa daityendraḥ sā śrīr ity evam abravīt.

उषितास्मि सुखं वीर त्वयि सत्यपराक्रमे। त्वया त्यक्ता गमिष्यामि बलं यत्र ततो ह्य् अहम्।

uṣitāsmi sukhaṃ vīra tvayi satyaparākrame. tvayā tyaktā gamiṣyāmi balaṃ yatra tato hy aham.

ततो भयं प्रादुरासीत् प्रह्रादस्य महात्मनः। अपृच्छत च तां भूयः क्व यासि कमलालये।

tato bhayaṃ prādurāsīt prahrādasya mahātmanaḥ. apṛcchata ca tāṃ bhūyaḥ kva yāsi kamalālaye.

त्वं हि सत्यव्रता देवी लोकस्य परमेश्वरी। कश् चासौ ब्राह्मणश्रेष्ठस् तत्त्वम् इच्छामि वेदितुम्।

tvaṃ hi satyavratā devī lokasya parameśvarī. kaś cāsau brāhmaṇaśreṣṭhas tattvam icchāmi veditum.

श्रीर् उवाच। स शक्रो ब्रह्मचारी च यस् त्वया चोपशिक्षितः। त्रैलोक्ये ते यद् ऐश्वर्यं तत् तेनापहृतं प्रभो।

śrīr uvāca. sa śakro brahmacārī ca yas tvayā copaśikṣitaḥ. trailokye te yad aiśvaryaṃ tat tenāpahṛtaṃ prabho.

शीलेन हि त्वया लोकाः सर्वे धर्मज्ञ निर्जिताः। तद् विज्ञाय महेन्द्रेण तव शीलं हृतं प्रभो।

śīlena hi tvayā lokāḥ sarve dharmajña nirjitāḥ. tad vijñāya mahendreṇa tava śīlaṃ hṛtaṃ prabho.

धर्मः सत्यं तथा वृत्तं बलं चैव तथा ह्य् अहम्। शीलमूला महाप्राज्ञ सदा नास्त्य् अत्र संशयः।

dharmaḥ satyaṃ tathā vṛttaṃ balaṃ caiva tathā hy aham. śīlamūlā mahāprājña sadā nāsty atra saṃśayaḥ.

भीष्म उवाच। एवम् उक्त्वा गता तु श्रीस् ते च सर्वे युधिष्ठिर। दुर्योधनस् तु पितरं भूय एवाब्रवीद् इदम्।

bhīṣma uvāca. evam uktvā gatā tu śrīs te ca sarve yudhiṣṭhira. duryodhanas tu pitaraṃ bhūya evābravīd idam.

शीलस्य तत्त्वम् इच्छामि वेत्तुं कौरवनन्दन। प्राप्यते च यथा शीलं तम् उपायं वदस्व मे।

śīlasya tattvam icchāmi vettuṃ kauravanandana. prāpyate ca yathā śīlaṃ tam upāyaṃ vadasva me.

धृतराष्ट्र उवाच। सोपायं पूर्वम् उद्दिष्टं प्रह्रादेन महात्मना। संक्षेपतस् तु शीलस्य शृणु प्राप्तिं नराधिप।

dhṛtarāṣṭra uvāca. sopāyaṃ pūrvam uddiṣṭaṃ prahrādena mahātmanā. saṃkṣepatas tu śīlasya śṛṇu prāptiṃ narādhipa.

अद्रोहः सर्वभूतेषु कर्मणा मनसा गिरा। अनुग्रहश् च दानं च शीलम् एतत् प्रशस्यते।

adrohaḥ sarvabhūteṣu karmaṇā manasā girā. anugrahaś ca dānaṃ ca śīlam etat praśasyate.

यद् अन्येषां हितं न स्याद् आत्मनः कर्म पौरुषम्। अपत्रपेत वा येन न तत् कुर्यात् कथं चन।

yad anyeṣāṃ hitaṃ na syād ātmanaḥ karma pauruṣam. apatrapeta vā yena na tat kuryāt kathaṃ cana.

तत् तु कर्म तथा कुर्याद् येन श्लाघेत संसदि। एतच् छीलं समासेन कथितं कुरुसत्तम।

tat tu karma tathā kuryād yena ślāgheta saṃsadi. etac chīlaṃ samāsena kathitaṃ kurusattama.

यद्य् अप्य् अशीला नृपते प्राप्नुवन्ति क्व चिच् छ्रियम्। न भुञ्जते चिरं तात समूलाश् च पतन्ति ते।

yady apy aśīlā nṛpate prāpnuvanti kva cic chriyam. na bhuñjate ciraṃ tāta samūlāś ca patanti te.

एतद् विदित्वा तत्त्वेन शीलवान् भव पुत्रक। यदीच्छसि श्रियं तात सुविशिष्टां युधिष्ठिरात्। जिता सभा शास्त्रवता समासा[? -मस्या] गोमता जिता। अध्वा जितो यानवता सर्वं शीलवता जितम्। अधिकां वापि राजेन्द्र ततस् त्वं शीलवान् भव।

etad viditvā tattvena śīlavān bhava putraka. yadīcchasi śriyaṃ tāta suviśiṣṭāṃ yudhiṣṭhirāt. jitā sabhā śāstravatā samāsā[? -masyā] gomatā jitā. adhvā jito yānavatā sarvaṃ śīlavatā jitam. adhikāṃ vāpi rājendra tatas tvaṃ śīlavān bhava.

भीष्म उवाच। एतत् कथितवान् पुत्रे धृतराष्ट्रो नराधिप। एतत् कुरुष्व कौन्तेय ततः प्राप्स्यसि तत् फलम्।

bhīṣma uvāca. etat kathitavān putre dhṛtarāṣṭro narādhipa. etat kuruṣva kaunteya tataḥ prāpsyasi tat phalam.

Project अर्थ (Artha): X, yashbonde.com, LinkedIn. See Sources

Loading adhyay...