महाभारत 1.35 (श्लोक 12)

Project Home / Contents

महाभारत

आदि पर्व→

←अध्याय 35→

[mh-1-35] • 13 श्लोकाः

सूत उवाच। एलापत्रस्य तु वचः श्रुत्वा नागा द्विजोत्तम। सर्वे प्रहृष्टमनसः साधु साध्व् इत्य् अपूजयन्।

sūta uvāca. elāpatrasya tu vacaḥ śrutvā nāgā dvijottama. sarve prahṛṣṭamanasaḥ sādhu sādhv ity apūjayan.

ततः प्रभृति तां कन्यां वासुकिः पर्यरक्षत। जरत्कारुं स्वसारं वै परं हर्षम् अवाप च।

tataḥ prabhṛti tāṃ kanyāṃ vāsukiḥ paryarakṣata. jaratkāruṃ svasāraṃ vai paraṃ harṣam avāpa ca.

ततो नातिमहान् कालः समतीत इवाभवत्। अथ देवासुराः सर्वे ममन्थुर् वरुणालयम्।

tato nātimahān kālaḥ samatīta ivābhavat. atha devāsurāḥ sarve mamanthur varuṇālayam.

तत्र नेत्रम् अभून् नागो वासुकिर् बलिनां वरः। समाप्यैव च तत् कर्म पितामहम् उपागमन्।

tatra netram abhūn nāgo vāsukir balināṃ varaḥ. samāpyaiva ca tat karma pitāmaham upāgaman.

देवा वासुकिना सार्धं पितामहम् अथाब्रुवन्। भगवञ् शापभीतो ऽयं वासुकिस् तप्यते भृशम्।

devā vāsukinā sārdhaṃ pitāmaham athābruvan. bhagavañ śāpabhīto 'yaṃ vāsukis tapyate bhṛśam.

तस्येदं मानसं शल्यं समुद्धर्तुं त्वम् अर्हसि। जनन्याः शापजं देव ज्ञातीनां हितकाङ्क्षिणः।

tasyedaṃ mānasaṃ śalyaṃ samuddhartuṃ tvam arhasi. jananyāḥ śāpajaṃ deva jñātīnāṃ hitakāṅkṣiṇaḥ.

हितो ह्य् अयं सदास्माकं प्रियकारी च नागराट्। कुरु प्रसादं देवेश शमयास्य मनोज्वरम्।

hito hy ayaṃ sadāsmākaṃ priyakārī ca nāgarāṭ. kuru prasādaṃ deveśa śamayāsya manojvaram.

ब्रह्मोवाच। मयैवैतद् वितीर्णं वै वचनं मनसामराः। एलापत्रेण नागेन यद् अस्याभिहितं पुरा। मातृशापो नान्यथायं कर्तुं शक्यो मया सुराः। यस्मान् माता गुरुतरी सर्वेषाम् एव देहिनाम्।

brahmovāca. mayaivaitad vitīrṇaṃ vai vacanaṃ manasāmarāḥ. elāpatreṇa nāgena yad asyābhihitaṃ purā. mātṛśāpo nānyathāyaṃ kartuṃ śakyo mayā surāḥ. yasmān mātā gurutarī sarveṣām eva dehinām.

तत् करोत्व् एष नागेन्द्रः प्राप्तकालं वचस् तथा। विनशिष्यन्ति ये पापा न तु ये धर्मचारिणः।

tat karotv eṣa nāgendraḥ prāptakālaṃ vacas tathā. vinaśiṣyanti ye pāpā na tu ye dharmacāriṇaḥ.

उत्पन्नः स जरत्कारुस् तपस्य् उग्रे रतो द्विजः। तस्यैष भगिनीं काले जरत्कारुं प्रयच्छतु।

utpannaḥ sa jaratkārus tapasy ugre rato dvijaḥ. tasyaiṣa bhaginīṃ kāle jaratkāruṃ prayacchatu.

यद् एलापत्रेण वचस् तदोक्तं भुजगेन ह। पन्नगानां हितं देवास् तत् तथा न तद् अन्यथा।

yad elāpatreṇa vacas tadoktaṃ bhujagena ha. pannagānāṃ hitaṃ devās tat tathā na tad anyathā.

सूत उवाच। एतच् छ्रुत्वा स नागेन्द्रः पितामहवचस् तदा। संदिश्य पन्नगान् सर्वान् वासुकिः शापमोहितः। स्वसारम् उद्यम्य तदा जरत्कारुम् ऋषिं प्रति। सर्पान् बहूञ् जरत्कारौ नित्ययुक्तान् समादधत्।

sūta uvāca. etac chrutvā sa nāgendraḥ pitāmahavacas tadā. saṃdiśya pannagān sarvān vāsukiḥ śāpamohitaḥ. svasāram udyamya tadā jaratkārum ṛṣiṃ prati. sarpān bahūñ jaratkārau nityayuktān samādadhat.

जरत्कारुर् यदा भार्याम् इच्छेद् वरयितुं प्रभुः। शीघ्रम् एत्य ममाख्येयं तन् नः श्रेयो भविष्यति।

jaratkārur yadā bhāryām icched varayituṃ prabhuḥ. śīghram etya mamākhyeyaṃ tan naḥ śreyo bhaviṣyati.

Project अर्थ (Artha): X, yashbonde.com, LinkedIn. See Sources

Loading adhyay...