नारद उवाच। उत्सवे वृत्तमात्रे तु त्रैलोक्याकाङ्क्षिणाव् उभौ। मन्त्रयित्वा ततः सेनां ताव् आज्ञापयतां तदा।

सुहृद्भिर् अभ्यनुज्ञातौ दैत्यवृद्धैश् च मन्त्रिभिः। कृत्वा प्रास्थानिकं रात्रौ मघासु ययतुस् तदा।

गदापट्टिशधारिण्या शूलमुद्गरहस्तया। प्रस्थितौ सहधर्मिण्या महत्या दैत्यसेनया।

मङ्गलैः स्तुतिभिश् चापि विजयप्रतिसंहितैः। चारणैः स्तूयमानौ तु जग्मतुः परया मुदा।

ताव् अन्तरिक्षम् उत्पत्य दैत्यौ कामगमाव् उभौ। देवानाम् एव भवनं जग्मतुर् युद्धदुर्मदौ।

तयोर् आगमनं ज्ञात्वा वरदानं च तत् प्रभोः। हित्वा त्रिविष्टपं जग्मुर् ब्रह्मलोकं ततः सुराः।

ताव् इन्द्रलोकं निर्जित्य यक्षरक्षोगणांस् तथा। खेचराण्य् अपि भूतानि जिग्यतुस् तीव्रविक्रमौ।

अन्तर्भूमिगतान् नागाञ् जित्वा तौ च महासुरौ। समुद्रवासिनः सर्वान् म्लेच्छजातीन् विजिग्यतुः।

ततः सर्वां महीं जेतुम् आरब्धाव् उग्रशासनौ। सैनिकांश् च समाहूय सुतीक्ष्णां वाचम् ऊचतुः।

राजर्षयो महायज्ञैर् हव्यकव्यैर् द्विजातयः। तेजो बलं च देवानां वर्धयन्ति श्रियं तथा।

तेषाम् एवं प्रवृद्धानां सर्वेषाम् असुरद्विषाम्। संभूय सर्वैर् अस्माभिः कार्यः सर्वात्मना वधः।

एवं सर्वान् समादिश्य पूर्वतीरे महोदधेः। क्रूरां मतिं समास्थाय जग्मतुः सर्वतोमुखम्।

यज्ञैर् यजन्ते ये के चिद् याजयन्ति च ये द्विजाः। तान् सर्वान् प्रसभं दृष्ट्वा बलिनौ जघ्नतुस् तदा।

आश्रमेष्व् अग्निहोत्राणि ऋषीणां भावितात्मनाम्। गृहीत्वा प्रक्षिपन्त्य् अप्सु विश्रब्धाः सैनिकास् तयोः।

तपोधनैश् च ये शापाः क्रुद्धैर् उक्ता महात्मभिः। नाक्रामन्ति तयोस् ते ऽपि वरदानेन जृम्भतोः।

नाक्रामन्ति यदा शापा बाणा मुक्ताः शिलास्व् इव। नियमांस् तदा परित्यज्य व्यद्रवन्त द्विजातयः।

पृथिव्यां ये तपःसिद्धा दान्ताः शमपरायणाः। तयोर् भयाद् दुद्रुवुस् ते वैनतेयाद् इवोरगाः।

मथितैर् आश्रमैर् भग्नैर् विकीर्णकलशस्रुवैः। शून्यम् आसीज् जगत् सर्वं कालेनेव हतं यथा।

राजर्षिभिर् अदृश्यद्भिर् ऋषिभिश् च महासुरौ। उभौ विनिश्चयं कृत्वा विकुर्वाते वधैषिणौ।

प्रभिन्नकरटौ मत्तौ भूत्वा कुञ्जररूपिणौ। संलीनान् अपि दुर्गेषु निन्यतुर् यमसादनम्।

सिंहौ भूत्वा पुनर् व्याघ्रौ पुनश् चान्तर्हिताव् उभौ। तैस् तैर् उपायैस् तौ क्रूराव् ऋषीन् दृष्ट्वा निजघ्नतुः।

निवृत्तयज्ञस्वाध्याया प्रणष्टनृपतिद्विजा। उत्सन्नोत्सवयज्ञा च बभूव वसुधा तदा।

हाहाभूता भयार्ता च निवृत्तविपणापणा। निवृत्तदेवकार्या च पुण्योद्वाहविवर्जिता।

निवृत्तकृषिगोरक्षा विध्वस्तनगराश्रमा। अस्थिकङ्कालसंकीर्णा भूर् बभूवोग्रदर्शना।

निवृत्तपितृकार्यं च निर्वषट्कारमङ्गलम्। जगत् प्रतिभयाकारं दुष्प्रेक्ष्यम् अभवत् तदा।

चन्द्रादित्यौ ग्रहास् तारा नक्षत्राणि दिवौकसः। जग्मुर् विषादं तत् कर्म दृष्ट्वा सुन्दोपसुन्दयोः।

एवं सर्वा दिशो दैत्यौ जित्वा क्रूरेण कर्मणा। निःसपत्नौ कुरुक्षेत्रे निवेशम् अभिचक्रतुः।