महाभारत 1.16 (श्लोक 1) - Project अर्थ (Artha)

Project Home / Contents

महाभारत

आदि पर्व→

←अध्याय 16→

[mh-1-16] • 40 श्लोकाः

सूत उवाच। ततो ऽभ्रशिखराकारैर् गिरिशृङ्गैर् अलंकृतम्। मन्दरं पर्वतवरं लताजालसमावृतम्।

sūta uvāca. tato 'bhraśikharākārair giriśṛṅgair alaṃkṛtam. mandaraṃ parvatavaraṃ latājālasamāvṛtam.

नानाविहगसंघुष्टं नानादंष्ट्रिसमाकुलम्। किंनरैर् अप्सरोभिश् च देवैर् अपि च सेवितम्।

nānāvihagasaṃghuṣṭaṃ nānādaṃṣṭrisamākulam. kiṃnarair apsarobhiś ca devair api ca sevitam.

एकादश सहस्राणि योजनानां समुच्छ्रितम्। अधो भूमेः सहस्रेषु तावत्स्व् एव प्रतिष्ठितम्।

ekādaśa sahasrāṇi yojanānāṃ samucchritam. adho bhūmeḥ sahasreṣu tāvatsv eva pratiṣṭhitam.

तम् उद्धर्तुं न शक्ता वै सर्वे देवगणास् तदा। विष्णुम् आसीनम् अभ्येत्य ब्रह्माणं चेदम् अब्रुवन्।

tam uddhartuṃ na śaktā vai sarve devagaṇās tadā. viṣṇum āsīnam abhyetya brahmāṇaṃ cedam abruvan.

भवन्ताव् अत्र कुरुतां बुद्धिं नैःश्रेयसीं पराम्। मन्दरोद्धरणे यत्नः क्रियतां च हिताय नः।

bhavantāv atra kurutāṃ buddhiṃ naiḥśreyasīṃ parām. mandaroddharaṇe yatnaḥ kriyatāṃ ca hitāya naḥ.

तथेति चाब्रवीद् विष्णुर् ब्रह्मणा सह भार्गव। अचोदयद् अमेयात्मा फणीन्द्रं पद्मलोचनः। ततो ऽनन्तः समुत्थाय ब्रह्मणा परिचोदितः। नारायणेन चाप्य् उक्तस् तस्मिन् कर्मणि वीर्यवान्।

tatheti cābravīd viṣṇur brahmaṇā saha bhārgava. acodayad ameyātmā phaṇīndraṃ padmalocanaḥ. tato 'nantaḥ samutthāya brahmaṇā paricoditaḥ. nārāyaṇena cāpy uktas tasmin karmaṇi vīryavān.

अथ पर्वतराजानं तम् अनन्तो महाबलः। उज्जहार बलाद् ब्रह्मन् सवनं सवनौकसम्। लीलया मधुसूदनः। सिद्धर्षिसेवितं दिव्यं।

atha parvatarājānaṃ tam ananto mahābalaḥ. ujjahāra balād brahman savanaṃ savanaukasam. līlayā madhusūdanaḥ. siddharṣisevitaṃ divyaṃ.

ततस् तेन सुराः सार्धं समुद्रम् उपतस्थिरे। तम् ऊचुर् अमृतार्थाय निर्मथिष्यामहे जलम्।

tatas tena surāḥ sārdhaṃ samudram upatasthire. tam ūcur amṛtārthāya nirmathiṣyāmahe jalam.

अपांपतिर् अथोवाच ममाप्य् अंशो भवेत् ततः। सोढास्मि विपुलं मर्दं मन्दरभ्रमणाद् इति।

apāṃpatir athovāca mamāpy aṃśo bhavet tataḥ. soḍhāsmi vipulaṃ mardaṃ mandarabhramaṇād iti.

ऊचुश् च कूर्मराजानम् अकूपारं सुरासुराः। गिरेर् अधिष्ठानम् अस्य भवान् भवितुम् अर्हति।

ūcuś ca kūrmarājānam akūpāraṃ surāsurāḥ. girer adhiṣṭhānam asya bhavān bhavitum arhati.

कूर्मेण तु तथेत्य् उक्त्वा पृष्ठम् अस्य समर्पितम्। तस्य शैलस्य चाग्रं वै यन्त्रेणेन्द्रो ऽभ्यपीडयत्।

kūrmeṇa tu tathety uktvā pṛṣṭham asya samarpitam. tasya śailasya cāgraṃ vai yantreṇendro 'bhyapīḍayat.

मन्थानं मन्दरं कृत्वा तथा नेत्रं च वासुकिम्। देवा मथितुम् आरब्धाः समुद्रं निधिम् अम्भसाम्। अमृतार्थिनस् ततो ब्रह्मन् सहिता दैत्यदानवाः।

manthānaṃ mandaraṃ kṛtvā tathā netraṃ ca vāsukim. devā mathitum ārabdhāḥ samudraṃ nidhim ambhasām. amṛtārthinas tato brahman sahitā daityadānavāḥ.

एकम् अन्तम् उपाश्लिष्टा नागराज्ञो महासुराः। विबुधाः सहिताः सर्वे यतः पुच्छं ततः स्थिताः। वासुकेर् अग्रम् आश्लिष्टा नागराज्ञो महासुराः।

ekam antam upāśliṣṭā nāgarājño mahāsurāḥ. vibudhāḥ sahitāḥ sarve yataḥ pucchaṃ tataḥ sthitāḥ. vāsuker agram āśliṣṭā nāgarājño mahāsurāḥ.

अनन्तो भगवान् देवो यतो नारायणस् ततः। शिर उद्यम्य नागस्य पुनः पुनर् अवाक्षिपत्।

ananto bhagavān devo yato nārāyaṇas tataḥ. śira udyamya nāgasya punaḥ punar avākṣipat.

वासुकेर् अथ नागस्य सहसाक्षिप्यतः सुरैः। सधूमाः सार्चिषो वाता निष्पेतुर् असकृन् मुखात्। सूतः। वासुकेर् मथ्यमानस्य निःसृतेन विषेण च। अभवन् मिश्रितं तोयं तदा भार्गवनन्दन। मथनान् मन्दरेणाथ देवदानवबाहुभिः। विषं तीक्ष्णं समुद्भूतं हालाहलम् इति श्रुतम्। देवाश् च दानवाश् चैव दग्धास् तेन विषेण ह। अपाक्रामंस् ततो भीता विषादम् अगमंस् तदा। ब्रह्माणम् अब्रुवन् देवाः समेत्य मुनिपुंगवैः। मथ्यमाने ऽमृते जातं विषं कालानलप्रभम्। तेनैव तापिता लोकास् तस्य प्रतिकुरुष्व ह। एवम् उक्तस् तदा ब्रह्मा दध्यौ लोकेश्वरं हरम्। त्र्यक्षं त्रिशूलिनं रुद्रं देवदेवम् उमापतिम्। तदाथ चिन्तितो देवस् तज् ज्ञात्वा द्रुतम् आययौ। तस्याथ देवस् तत् सर्वम् आचचक्षे प्रजापतिः। तच् छ्रुत्वा देवदेवेशो लोकस्यास्य हितेप्सया। अपिबत् तद् विषं रुद्रः कालानलसमप्रभम्। कण्ठे स्थापितवान् देवो लोकानां हितकाम्यया। यस्मात् तु नीलता कण्ठे नीलकण्ठस् ततः स्मृतः। पीतमात्रे विषे तत्र रुद्रेणामिततेजसा। देवाः प्रीताः पुनर् जग्मुश् चक्रुर् वै कर्म तत् तथा। मथ्यमाने ऽमृतस्यार्थे भूयो वै देवदानवैः ।।

vāsuker atha nāgasya sahasākṣipyataḥ suraiḥ. sadhūmāḥ sārciṣo vātā niṣpetur asakṛn mukhāt. sūtaḥ. vāsuker mathyamānasya niḥsṛtena viṣeṇa ca. abhavan miśritaṃ toyaṃ tadā bhārgavanandana. mathanān mandareṇātha devadānavabāhubhiḥ. viṣaṃ tīkṣṇaṃ samudbhūtaṃ hālāhalam iti śrutam. devāś ca dānavāś caiva dagdhās tena viṣeṇa ha. apākrāmaṃs tato bhītā viṣādam agamaṃs tadā. brahmāṇam abruvan devāḥ sametya munipuṃgavaiḥ. mathyamāne 'mṛte jātaṃ viṣaṃ kālānalaprabham. tenaiva tāpitā lokās tasya pratikuruṣva ha. evam uktas tadā brahmā dadhyau lokeśvaraṃ haram. tryakṣaṃ triśūlinaṃ rudraṃ devadevam umāpatim. tadātha cintito devas taj jñātvā drutam āyayau. tasyātha devas tat sarvam ācacakṣe prajāpatiḥ. tac chrutvā devadeveśo lokasyāsya hitepsayā. apibat tad viṣaṃ rudraḥ kālānalasamaprabham. kaṇṭhe sthāpitavān devo lokānāṃ hitakāmyayā. yasmāt tu nīlatā kaṇṭhe nīlakaṇṭhas tataḥ smṛtaḥ. pītamātre viṣe tatra rudreṇāmitatejasā. devāḥ prītāḥ punar jagmuś cakrur vai karma tat tathā. mathyamāne 'mṛtasyārthe bhūyo vai devadānavaiḥ |.

ते धूमसंघाः संभूता मेघसंघाः सविद्युतः। अभ्यवर्षन् सुरगणाञ् श्रमसंतापकर्शितान्।

te dhūmasaṃghāḥ saṃbhūtā meghasaṃghāḥ savidyutaḥ. abhyavarṣan suragaṇāñ śramasaṃtāpakarśitān.

तस्माच् च गिरिकूटाग्रात् प्रच्युताः पुष्पवृष्टयः। सुरासुरगणान् माल्यैः सर्वतः समवाकिरन्।

tasmāc ca girikūṭāgrāt pracyutāḥ puṣpavṛṣṭayaḥ. surāsuragaṇān mālyaiḥ sarvataḥ samavākiran.

बभूवात्र महाघोषो महामेघरवोपमः। उदधेर् मथ्यमानस्य मन्दरेण सुरासुरैः।

babhūvātra mahāghoṣo mahāmegharavopamaḥ. udadher mathyamānasya mandareṇa surāsuraiḥ.

तत्र नानाजलचरा विनिष्पिष्टा महाद्रिणा। विलयं समुपाजग्मुः शतशो लवणाम्भसि।

tatra nānājalacarā viniṣpiṣṭā mahādriṇā. vilayaṃ samupājagmuḥ śataśo lavaṇāmbhasi.

वारुणानि च भूतानि विविधानि महीधरः। पातालतलवासीनि विलयं समुपानयत्।

vāruṇāni ca bhūtāni vividhāni mahīdharaḥ. pātālatalavāsīni vilayaṃ samupānayat.

तस्मिंश् च भ्राम्यमाणे ऽद्रौ संघृष्यन्तः परस्परम्। न्यपतन् पतगोपेताः पर्वताग्रान् महाद्रुमाः।

tasmiṃś ca bhrāmyamāṇe 'drau saṃghṛṣyantaḥ parasparam. nyapatan patagopetāḥ parvatāgrān mahādrumāḥ.

तेषां संघर्षजश् चाग्निर् अर्चिर्भिः प्रज्वलन् मुहुः। विद्युद्भिर् इव नीलाभ्रम् आवृणोन् मन्दरं गिरिम्।

teṣāṃ saṃgharṣajaś cāgnir arcirbhiḥ prajvalan muhuḥ. vidyudbhir iva nīlābhram āvṛṇon mandaraṃ girim.

ददाह कुञ्जरांश् चैव सिंहांश् चैव विनिःसृतान्। विगतासूनि सर्वाणि सत्त्वानि विविधानि च।

dadāha kuñjarāṃś caiva siṃhāṃś caiva viniḥsṛtān. vigatāsūni sarvāṇi sattvāni vividhāni ca.

तम् अग्निम् अमरश्रेष्ठः प्रदहन्तं ततस् ततः। वारिणा मेघजेनेन्द्रः शमयाम् आस सर्वतः।

tam agnim amaraśreṣṭhaḥ pradahantaṃ tatas tataḥ. vāriṇā meghajenendraḥ śamayām āsa sarvataḥ.

ततो नानाविधास् तत्र सुस्रुवुः सागराम्भसि। महाद्रुमाणां निर्यासा बहवश् चौषधीरसाः।

tato nānāvidhās tatra susruvuḥ sāgarāmbhasi. mahādrumāṇāṃ niryāsā bahavaś cauṣadhīrasāḥ.

तेषाम् अमृतवीर्याणां रसानां पयसैव च। अमरत्वं सुरा जग्मुः काञ्चनस्य च निःस्रवात्।

teṣām amṛtavīryāṇāṃ rasānāṃ payasaiva ca. amaratvaṃ surā jagmuḥ kāñcanasya ca niḥsravāt.

अथ तस्य समुद्रस्य तज् जातम् उदकं पयः। रसोत्तमैर् विमिश्रं च ततः क्षीराद् अभूद् घृतम्। एतस्मिन् नन्तरे जातं वासुकेर् मुखनिःस्रवात्। कालकूटं विषं घोरं सर्वसत्त्वभयंकरम्। तस्मिन् समुत्थिते घोरे विषे कालानलप्रभे। संत्रस्तासुरदेवौघा दिशः सर्वाः प्रपेदिरे। येन विष्णुः कृतः कृष्णो विषेण महता तदा। यत्र हाहाकृतं सर्वं जगद् आसीच् चराचरम्। ततस् तु ब्रह्मणो वाक्याद् देवदेवो महेश्वरः। अपिबत् तद् विषं घोरं प्रत्यक्षं दैवतेषु वै। तस्मिन् विषे पीयमाने हरेणामिततेजसा। विस्मयं परमं जग्मुर् देवाश् च मुनिदानवाः। ततः कण्ठम् अनुप्राप्तं विषं दृष्ट्वा हरस्य च। ब्रह्मा प्रोवाच देवेशं कण्ठे धारय वै प्रभो। स्वयंभुवचनाच् छंभुर् दधार विषम् उत्तमम्। कण्ठे हालाहलं घोरं नीलकण्ठस् ततः स्मृतः।

atha tasya samudrasya taj jātam udakaṃ payaḥ. rasottamair vimiśraṃ ca tataḥ kṣīrād abhūd ghṛtam. etasmin nantare jātaṃ vāsuker mukhaniḥsravāt. kālakūṭaṃ viṣaṃ ghoraṃ sarvasattvabhayaṃkaram. tasmin samutthite ghore viṣe kālānalaprabhe. saṃtrastāsuradevaughā diśaḥ sarvāḥ prapedire. yena viṣṇuḥ kṛtaḥ kṛṣṇo viṣeṇa mahatā tadā. yatra hāhākṛtaṃ sarvaṃ jagad āsīc carācaram. tatas tu brahmaṇo vākyād devadevo maheśvaraḥ. apibat tad viṣaṃ ghoraṃ pratyakṣaṃ daivateṣu vai. tasmin viṣe pīyamāne hareṇāmitatejasā. vismayaṃ paramaṃ jagmur devāś ca munidānavāḥ. tataḥ kaṇṭham anuprāptaṃ viṣaṃ dṛṣṭvā harasya ca. brahmā provāca deveśaṃ kaṇṭhe dhāraya vai prabho. svayaṃbhuvacanāc chaṃbhur dadhāra viṣam uttamam. kaṇṭhe hālāhalaṃ ghoraṃ nīlakaṇṭhas tataḥ smṛtaḥ.

ततो ब्रह्माणम् आसीनं देवा वरदम् अब्रुवन्। श्रान्ताः स्म सुभृशं ब्रह्मन् नोद्भवत्य् अमृतं च तत्।

tato brahmāṇam āsīnaṃ devā varadam abruvan. śrāntāḥ sma subhṛśaṃ brahman nodbhavaty amṛtaṃ ca tat.

ऋते नारायणं देवं दैत्या नागोत्तमास् तथा। चिरारब्धम् इदं चापि सागरस्यापि मन्थनम्। ग्लानिर् अस्मान् समाविष्टा न चात्रामृतम् उत्थितम्। देवानां वचनं श्रुत्वा ब्रह्मा लोकपितामहः।

ṛte nārāyaṇaṃ devaṃ daityā nāgottamās tathā. cirārabdham idaṃ cāpi sāgarasyāpi manthanam. glānir asmān samāviṣṭā na cātrāmṛtam utthitam. devānāṃ vacanaṃ śrutvā brahmā lokapitāmahaḥ.

ततो नारायणं देवं ब्रह्मा वचनम् अब्रवीत्। विधत्स्वैषां बलं विष्णो भवान् अत्र परायणम्।

tato nārāyaṇaṃ devaṃ brahmā vacanam abravīt. vidhatsvaiṣāṃ balaṃ viṣṇo bhavān atra parāyaṇam.

विष्णुर् उवाच। बलं ददामि सर्वेषां कर्मैतद् ये समास्थिताः। क्षोभ्यतां कलशः सर्वैर् मन्दरः परिवर्त्यताम्।

viṣṇur uvāca. balaṃ dadāmi sarveṣāṃ karmaitad ye samāsthitāḥ. kṣobhyatāṃ kalaśaḥ sarvair mandaraḥ parivartyatām.

सूत उवाच। नारायणवचः श्रुत्वा बलिनस् ते महोदधेः। तत् पयः सहिता भूयश् चक्रिरे भृशम् आकुलम्। तत्र पूर्वं विषं जातं तद् ब्रह्मवचनाच् छिवः। प्राग्रसल् लोकरक्षार्थं ततो ज्येष्ठा समुत्थिता। कृष्णरूपधरा देवी सर्वाभरणभूषिता।

sūta uvāca. nārāyaṇavacaḥ śrutvā balinas te mahodadheḥ. tat payaḥ sahitā bhūyaś cakrire bhṛśam ākulam. tatra pūrvaṃ viṣaṃ jātaṃ tad brahmavacanāc chivaḥ. prāgrasal lokarakṣārthaṃ tato jyeṣṭhā samutthitā. kṛṣṇarūpadharā devī sarvābharaṇabhūṣitā.

ततः शतसहस्रांशुः समान इव सागरात्। प्रसन्नभाः समुत्पन्नः सोमः शीतांशुर् उज्ज्वलः।

tataḥ śatasahasrāṃśuḥ samāna iva sāgarāt. prasannabhāḥ samutpannaḥ somaḥ śītāṃśur ujjvalaḥ.

श्रीर् अनन्तरम् उत्पन्ना घृतात् पाण्डुरवासिनी। सुरा देवी समुत्पन्ना तुरगः पाण्डुरस् तथा।

śrīr anantaram utpannā ghṛtāt pāṇḍuravāsinī. surā devī samutpannā turagaḥ pāṇḍuras tathā.

कौस्तुभश् च मणिर् दिव्य उत्पन्नो ऽमृतसंभवः। मरीचिविकचः श्रीमान् नारायणüरोगतः। पारिजातश् च तत्रैव सुरभिश् च महामुने। जज्ञाते तौ तदा ब्रह्मन् सर्वकामफलप्रदौ। ततो जज्ञे महाभाग चतुर्दन्तो महागजः।

kaustubhaś ca maṇir divya utpanno 'mṛtasaṃbhavaḥ. marīcivikacaḥ śrīmān nārāyaṇaürogataḥ. pārijātaś ca tatraiva surabhiś ca mahāmune. jajñāte tau tadā brahman sarvakāmaphalapradau. tato jajñe mahābhāga caturdanto mahāgajaḥ.

श्रीः सुरा चैव सोमश् च तुरगश् च मनोजवः। अतः परं महाकायश् चतुर्दंष्ट्रो महोत्कटः। ऐरावणस् तु नागेन्द्र उत्थितो ऽमृतसंभवः। विषं ज्येष्ठा च सोमश् च श्रीः सुरा तुरगस् तथा। कौस्तुभश् चाप्सराश् चैव ऐरावतमहागजः। कपिला कामवृक्षश् च कौस्तुभश् चाप्सरोगणाः। ऐरावतः स वै नागो नागानां प्रवरः शुभः। श्वेतैर् दन्तैश् चतुर्भिस् तु महाकायस् ततः परम्। ऐरावणो महानागो ऽभवद् वज्रभृता धृतः। अतिनिर्मथनाद् एव कालकूटस् ततः परः। जगद् आवृत्य सहसा सधूमो ऽग्निर् इव ज्वलन्। त्रैलोक्यं मोहितं यस्य गन्धम् आघ्राय तद् विषम्। दधार भगवान् कण्ठे मन्त्रमूर्तिर् महेश्वरः। तदा प्रभृति देवस् तु नीलकण्ठ इति श्रुतिः। एतस्मिन्न् अन्तरे दैत्या देवान् निर्जित्य कृत्स्नशः। जगृहुर् अमृतं दिव्यं देवा विमनसो ऽभवन्। प्राग्रसल् लोकरक्षार्थं ब्रह्मणो वचनाच् छिवः। एतत् तद् अद्भुतं दृष्ट्वा निराशा दानवाः स्थिताः। अमृतार्थे च लक्ष्म्यर्थे महान्तं वैरम् आश्रिताः। यतो देवास् ततो जग्मुर् आदित्यपथम् आश्रिताः। भ्रममाणस्य तु गिरेर् मन्दरस्य तु विप्रुषः। तेष्व् अष्टाप्सरसो जज्ञे षष्टिः कोट्यो वराङ्गनाः। अजरामराश् चारुरूपाः पीनश्रोणिपयोधराः। यासां संदर्शनान् मर्त्यः उन्मत्तक इवाभवत्।

śrīḥ surā caiva somaś ca turagaś ca manojavaḥ. ataḥ paraṃ mahākāyaś caturdaṃṣṭro mahotkaṭaḥ. airāvaṇas tu nāgendra utthito 'mṛtasaṃbhavaḥ. viṣaṃ jyeṣṭhā ca somaś ca śrīḥ surā turagas tathā. kaustubhaś cāpsarāś caiva airāvatamahāgajaḥ. kapilā kāmavṛkṣaś ca kaustubhaś cāpsarogaṇāḥ. airāvataḥ sa vai nāgo nāgānāṃ pravaraḥ śubhaḥ. śvetair dantaiś caturbhis tu mahākāyas tataḥ param. airāvaṇo mahānāgo 'bhavad vajrabhṛtā dhṛtaḥ. atinirmathanād eva kālakūṭas tataḥ paraḥ. jagad āvṛtya sahasā sadhūmo 'gnir iva jvalan. trailokyaṃ mohitaṃ yasya gandham āghrāya tad viṣam. dadhāra bhagavān kaṇṭhe mantramūrtir maheśvaraḥ. tadā prabhṛti devas tu nīlakaṇṭha iti śrutiḥ. etasminn antare daityā devān nirjitya kṛtsnaśaḥ. jagṛhur amṛtaṃ divyaṃ devā vimanaso 'bhavan. prāgrasal lokarakṣārthaṃ brahmaṇo vacanāc chivaḥ. etat tad adbhutaṃ dṛṣṭvā nirāśā dānavāḥ sthitāḥ. amṛtārthe ca lakṣmyarthe mahāntaṃ vairam āśritāḥ. yato devās tato jagmur ādityapatham āśritāḥ. bhramamāṇasya tu girer mandarasya tu vipruṣaḥ. teṣv aṣṭāpsaraso jajñe ṣaṣṭiḥ koṭyo varāṅganāḥ. ajarāmarāś cārurūpāḥ pīnaśroṇipayodharāḥ. yāsāṃ saṃdarśanān martyaḥ unmattaka ivābhavat.

धन्वन्तरिस् ततो देवो वपुष्मान् उदतिष्ठत। श्वेतं कमण्डलुं बिभ्रद् अमृतं यत्र तिष्ठति।

dhanvantaris tato devo vapuṣmān udatiṣṭhata. śvetaṃ kamaṇḍaluṃ bibhrad amṛtaṃ yatra tiṣṭhati.

एतद् अत्यद्भुतं दृष्ट्वा दानवानां समुत्थितः। अमृतार्थे महान् नादो ममेदम् इति जल्पताम्।

etad atyadbhutaṃ dṛṣṭvā dānavānāṃ samutthitaḥ. amṛtārthe mahān nādo mamedam iti jalpatām.

ततो नारायणो मायाम् आस्थितो मोहिनीं प्रभुः। स्त्रीरूपम् अद्भुतं कृत्वा दानवान् अभिसंश्रितः।

tato nārāyaṇo māyām āsthito mohinīṃ prabhuḥ. strīrūpam adbhutaṃ kṛtvā dānavān abhisaṃśritaḥ.

ततस् तद् अमृतं तस्यै ददुस् ते मूढचेतसः। स्त्रियै दानवदैतेयाः सर्वे तद्गतमानसाः। सा तु नारायणी माया धारयन्ती कमण्डलुम्। आस्यमानेषु दैत्येषु पङ्क्त्या च प्रति दानवैः। देवान् अपाययद् देवी न दैत्यांस् ते च चुक्रुशुः।

tatas tad amṛtaṃ tasyai dadus te mūḍhacetasaḥ. striyai dānavadaiteyāḥ sarve tadgatamānasāḥ. sā tu nārāyaṇī māyā dhārayantī kamaṇḍalum. āsyamāneṣu daityeṣu paṅktyā ca prati dānavaiḥ. devān apāyayad devī na daityāṃs te ca cukruśuḥ.

Project अर्थ (Artha): X, yashbonde.com, LinkedIn. See Sources

Loading adhyay...