अध्यर्धयोजनं गत्वा नदीं पश्चान् मुखाश्रिताम्। सरयूं पुण्यसलिलां ददर्श रघुनन्दनः।

अथ तस्मिन् मुहूर्ते तु ब्रह्मा लोकपितामहः। सर्वैः परिवृतो देवैर् ऋषिभिश् च महात्मभिः।

आययौ यत्र काकुत्स्थः स्वर्गाय समुपस्थितः। विमानशतकोटीभिर् दिव्याभिर् अभिसंवृतः।

पपात पुष्पवृष्टिश् च वायुमुक्ता महौघवत्।

तस्मिंस् तूर्यशताकीर्णे गन्धर्वाप्सरसंकुले। सरयूसलिलं रामः पद्भ्यां समुपचक्रमे।

ततः पितामहो वाणीम् अन्तरिक्षाद् अभाषत। आगच्छ विष्णो भद्रं ते दिष्ट्या प्राप्तो ऽसि राघव।

भ्रातृभिः सह देवाभैः प्रविशस्व स्वकां तनुम्। वैष्णवीं तां महातेजस् तद् आकाशं सनातनम्।

त्वं हि लोकगतिर् देव न त्वां के चित् प्रजानते। ऋते मायां विशालाक्ष तव पूर्वपरिग्रहाम्।

त्वम् अचिन्त्यं महद् भूतम् अक्षयं सर्वसंग्रहम्। याम् इच्छसि महातेजस् तां तनुं प्रविश स्वयम्।

पितामहवचः श्रुत्वा विनिश्चित्य महामतिः। विवेश वैष्णवं तेजः सशरीरः सहानुजः।

ततो विष्णुगतं देवं पूजयन्ति स्म देवताः। साध्या मरुद्गणाश् चैव सेन्द्राः साग्निपुरोगमाः।

ये च दिव्या ऋषिगणा गन्धर्वाप्सरसश् च याः। सुपर्णनागयक्षाश् च दैत्यदानवराक्षसाः।

सर्वं हृष्टं प्रमुदितं सर्वं पूर्णमनोरथम्। साधु साध्व् इति तत् सर्वं त्रिदिवं गतकल्मषम्।

अथ विष्णुर् महातेजाः पितामहम् उवाच ह। एषां लोकाञ् जनौघानां दातुम् अर्हसि सुव्रत।

इमे हि सर्वे स्नेहान् माम् अनुयाता मनस्विनः। भक्ता भाजयितव्याश् च त्यक्तात्मानश् च मत्कृते।

तच् छ्रुत्वा विष्णुवचनं ब्रह्मा लोकगुरुः प्रभुः। लोकान् सान्तानिकान् नाम यास्यन्तीमे समागताः।

यच् च तिर्यग्गतं किं चिद् रामम् एवानुचिन्तयत्। प्राणांस् त्यक्ष्यति भक्त्या वै संताने तु निवत्स्यति। सर्वैर् एव गुणैर् युक्ते ब्रह्मलोकाद् अनन्तरे।

वानराश् च स्वकां योनिम् ऋक्षाश् चैव तथा ययुः।

येभ्यो विनिःसृता ये ये सुरादिभ्यः सुसंभवाः। ऋषिभ्यो नागयक्षेभ्यस् तांस् तान् एव प्रपेदिरे।

तथोक्तवति देवेशे गोप्रतारम् उपागताः। भेजिरे सरयूं सर्वे हर्षपूर्णाश्रुविक्लवाः।

अवगाह्य जलं यो यः प्राणी ह्य् आसीत् प्रहृष्टवत्। मानुषं देहम् उत्सृज्य विमानं सो ऽध्यरोहत।

तिर्यग्योनिगताश् चापि संप्राप्ताः सरयूजलम्। दिव्या दिव्येन वपुषा देवा दीप्ता इवाभवन्।

गत्वा तु सरयूतोयं स्थावराणि चराणि च। प्राप्य तत् तोयविक्लेदं देवलोकम् उपागमन्।

देवानां यस्य या योनिर् वानरा ऋष्कराक्षसाः। ताम् एव विविशुः सर्वे देहान् निक्षिप्य चाम्भसि।

तथा स्वर्गगतं सर्वं कृत्वा लोकगुरुर् दिवम्। जगाम त्रिदशैः सार्धं हृष्टैर् हृष्टो महामतिः।